عادت کرده‌ایم که بعد از هر اتفاق جنجالی در فوتبال یک مسوول ورزشی، نماینده مجلس یا ارگان میکروفون به دست بگیرد و گوشمان را از کلمات سنگین و رنگین پر کند و جمله کلیشه‌ای «با متخلفان برخورد می‌کنیم» را از صبح تا شب ۱۰۰ بار تکرار کند. کار اساسی ندیدیم و دلمان را هم به دیدنش خوش نمی‌کنیم. یک هفته از فینال پرحاشیه جام حذفی که در اهواز برگزار شد،گذشت اما هیچ خبری از برخورد با مقصران آن بازی نیست. شب مسابقه اما پر بود از اظهارنظرهای قاطع و محکم و دستورات ضرب‌الاجلی که چنین می‌کنیم و چنان؛ حتی معاون وزیر ورزش و رییس کمیته اخلاق با اولین پرواز به سمت اهواز رفتند تا با تشکیل جلساتی مقصران را شناسایی کنند و همین امروز هم خبر رسیده که نتایج بررسی‌شان این هفته اعلام می‌شود؛ ببینیم و تعریف کنیم. البته شاید انتظار زیادی داریم که به جز حرف، حرکت مثبتی از مسوولان ورزشی ببینیم. ذکر این نکته طنز ماجرا را بیشتر می‌کند که هنوز رأی بازی سپاهان- پرسپولیس در نیمه‌نهایی جام حذفی که درگیری‌ها هم در زمین مسابقه بود و هم خارج از آن صادر نشده است. در دیگر بازی پرحاشیه چند وقت اخیر یعنی پرسپولیس- سپاهان از هفته بیست و هفتم لیگ برتر هم که هواداران دو تیم با هم و حتی نیروی انتظامی درگیر و افراد زیادی مجروح شدند، کمیته انضباطی باز هم در اقدامی ضرب‌الاجلی سیاوش یزدانی را به خاطر مصاحبه‌اش «تا اطلاع ثانوی» از فعالیت‌های فوتبالی محروم کرد که یک بازی دوام یافت و به جز آن، مسوولان باشگاه پرسپولیس را به خاطر شرایط میزبانی، امیر قلعه‌نویی را به خاطر شرکت نکردن در نشست خبری بعد از بازی و مهدی کیانی را به خاطر نشر اکاذیب از طریق مصاحبه موظف کرد که برای ارایه توضیحات به کمیته انضباطی مراجعه کنند.
به گزارش ایسنا، البته تا آنجا که یادمان می‌آید رای‌های صادر شده در گذشته نیز راه به جایی نمی‌بردند و دردی از فوتبال دوا نمی‌کردند. نهایتاً تیمی یک بازی از حضور تماشاگرانش محروم می‌شد یا فلان بازیکن تیمش را دو جلسه همراهی نمی‌کرد و بعد از چند وقت‌آش همان‌آش بود وکاسه همان کاسه. بعید می‌دانیم حکمی از این کمیته‌ها بیرون بیاید که فدراسیون، باشگاه‌ها و سازمان لیگ را موظف به شماره‌گذاری صندلی‌های ورزشگاه‌ها بکند تا بلیت‌فروشی بر اساس همین شماره‌ها و به صورت الکترونیکی انجام شود تا تماشاگر بخت برگشته مجبور نباشد برای دیدن یک مسابقه فوتبال از صبح زیر آفتاب سرخ شود؛ کاری که احتمالاً نباید در قرن بیست و یکم کار سختی باشد. چشم‌مان هم آب نمی‌خورد که برای یک بار که شده کسی مثلاً از یگان ویژه که مسوول امنیت مسابقات فوتبال است «حداقل» پرس و جو کند، چه برسد به اینکه در صورت اثبات اشتباه، این ارگان هم مسوولیتش را قبول کند. دو ماه دیگر فصل جدید لیگ برتر شروع می‌شود. یعنی دو ماه فرصت برای آماده‌سازی داریم. می‌دانیم که تا فوتبال خصوصی نشود، اتفاق مثبت بزرگی رخ نمی‌دهد اما می‌شود با اقدامات سفت و سخت و بدون مماشات شرایط را کمی بهتر کرد. بلیت‌فروشی الکترونیکی بر اساس شماره صندلی در همه ورزشگاه‌ها، تجهیز ورزشگاه به سیستم کمک داور ویدئویی، رصد و برخورد با کانال‌های هواداری که فضا را متشنج می‌کنند و اقدامات مشابه، «شاید» فصل آرام‌تری را برای فوتبال ایران رقم بزند.
