دوم مهر 1326، هیات مدیره کانون روزنامه‌نگاران ایران تشکیل جلسه داد و عباس شاهنده، مدیر روزنامه فرمان را از عضویت این کانون اخراج کرد.
در اسناد ساواک درباره شاهنده که نشریه‌اش ارگان رسمی ساواک شناخته می‌شد، آمده است: «محترما به استحضار می‌رساند اطلاعات رسیده به ساواک کردستان حاکی بود که عباس شاهنده مدیر روزنامه فرمان که کاندیدای نمایندگی از شهرستان بیجار بوده است به اتفاق ایادی خود به دهات شهرستان مزبور رفته و کشاورزان را تهدید نموده‌اند که چنانچه در انتخابات به عباس شاهنده رأی ندهند خرمن‌ها و خانه‌های آنها را آتش خواهند زد. مراتب به‌وسیله ساواک کردستان از گروهان ژاندارمری بیجار استعلام و پاسخ واصله حاکی است که ایادی عباس شاهنده و به‌ویژه داماد شخص مورد بحث که ملبس به لباس افسری بوده و او را سرهنگ خطاب می‌نموده‌اند به دهات مزبور رفته و با فشار و تهدید کارت‌های الکترال زارعین را اخذ و اسامی عباس شاهنده و سرتیپ خردمند را روی آن
می‌نوشته‌اند.»
اینگونه اعمال هرگز مورد رسیدگی و بازخواست قرار نگرفت و به حتم اگر پرونده شاهنده در رابطه با سرقت‌ها و اخراج او از ارتش نبود، چه بسا که اعتبارنامه‌اش که از ترس گروه مخالف رد شده بود، در مجلس تأییدیه می‌گرفت و همانند بسیاری دیگر از وکلای مجلس که با زد و بند و رشوه به نمایندگی رسیده بودند، او نیز در این خوان جایی برای خود می‌یافت.
از همه جالب‌تر اینکه چنین شخصی با محمدرضا پهلوی پیوندی نزدیک داشت، به گونه‌ای که وقتی احمد هاشمی مدیر روزنامه اتحاد ملی به شاه اعلام کرد: «عباس شاهنده گاه‌گاه رنگ سیاسی خود را تغییر می‌دهد، خوب است که از طرف مقامات عالیه کشور مورد حمایت قرار نگیرد»، شاه با وجود آگاهی از سابقه وی گفت: «شاهنده هر رنگ و فعالیت سیاسی که داشته باشد رابطه خود را با ما حفظ کرده و کوچک‌ترین گناهی از این لحاظ مرتکب
نشده است.»
