بیست و چهارم شهریور 1300، کلنل محمدتقی خان پسیان فرمانده ژاندارمری استان خراسان در دستوری اعلام کرد که از این پس، باید تلگراف‌های کنسولگری و شهروندان انگلیس تنها به وسیله تلگرافچی‌های ایرانی و به صورت غیررمزی فرستاده شود.
به مدد نامه‌هایی که از او باقی مانده، اکنون چیزهای بیشتری از کلنل می‌دانیم. خلبان شاعر شورشی، نخستین ایرانی‌ای که هواپیما راند و از آن بالا زمین را نگریست اما سرنوشتش این بود که نه در سقوط هواپیما که به اتهام سرپیچی از حکومت مرکزی، شورشی لقب بگیرد و در حالی که می‌توانست از ایران خارج شود، بماند، بجنگد و کشته شود.
کینه قوام‌السلطنه از پسیان مربوط به دورانی که والی خراسان بود، کار خود را کرد و پسیان را به کشتن داد.
او هم اداره را از کفیل تحویل گرفت و مشغول کار شد. تقدیر او از همان‌جا بود که رقم خورد و قوام‌السلطنه کینه‌اش را به دل گرفت. پس از کودتای سوم اسفند ١٢٩٩، از حکومت مرکزی دستور رسیده بود که والی خراسان، قوام‌السلطنه را دستگیر و روانه زندان کند و بخشی از اموال او از جمله ٣٦ اسب را مصادره و داغ ژاندارمری بر آنها بزند، او هم چنین کرد. خودش می‌نویسد: «من به خراسان خدمت کرده‌ام، من مردی خدمتگزار دولتم و اگر روزی قوام‌السلطنه را توقیف کردم، به امر دولت مرکزی بوده است. حتی به من امر شد که او را تلف کنم ولی من این امر را اطاعت نکردم زیرا قوام‌السلطنه در هیچ محکمه رسمی محکوم به مرگ نشده بود و کشتن او را وظیفه خود نمی‌دانستم و تحت‌الحفظ وی را به مرکز فرستادم تا خودشان هر چه می‌خواهند بکنند» اما قوام پس از اعزام به تهران آزاد شد و در مقام صدارت قرار گرفت و ضمن تصویب‌نامه‌ای، مبلغ ٥٠ هزارتومان بابت «اموال منهوبه» از خزانه فقیر ملت دریافت کرد.
این اما پایان ماجرا نبود. مخالفت پسیان با سیاست‌های انگلستان و کینه قوام، در نهایت به مبارزه‌ای خونین انجامید که با قتل پسیان پایان یافت.
