شانزدهم مردادماه ۱۳۵۶، شاه که با نارضایتی روزافزون عمومی و مشکلات فراوان اقتصادی مواجه بود، هویدا را از سمت نخست‌وزیری برکنار و پست وزارت دربار را به وی داد و آموزگار را به جای وی نشاند. در واقع شاه بر آن بود که با طرح وعده «گسترش فضای باز سیاسی از طریق وارد کردن اعضای جدید و جوان کابینه» درصدد جلب نظر مخالفان برآید و درهمین خصوص دولت آموزگار را سکوی پرش به دوره «آزادی، پیشرفت و دموکراسی» اعلام کرد.
از طرفی، با روی کار آمدن جیمی کارتر به ریاست‌جمهوری امریکا، شاه برای جلب رضایت صدرنشین جدید کاخ سفید، حاضر به قربانی کردن نزدیک‌ترین کسان خود، حتی هویدا، نخست وزیر مطیع و وفادارش بود. از این رو پس از دوازده سال و نیم نخست وزیری هویدا، او را از کار برکنار کرد تا خود را بیشتر از قبل با سیاست‌های امریکا موافق نشان دهد. شاه برای جانشینی هویدا به دنبال کسی می‌گشت که ضمن فرمانبرداری از او، از اعتماد و توجه ویژه امریکا نیز برخوردار باشد. تا اینکه جمشید آموزگار را که به مدت 20 سال در صحنه سیاسی ایران در جریان انواع کارها قرار گرفته بود، به این سمت انتخاب کرد. فاجعه آتش سوزی سینما رکس آبادان، شهادت آیت‌الله سید مصطفی خمینی، اعلام فضای باز سیاسی، چاپ مقاله اهانت آمیز علیه امام در روزنامه اطلاعات، وقایع خونبار 19 دی قم و 29 بهمن 56 در تبریز از جمله وقایع دوران نخست وزیری آموزگار بود. سرانجام آموزگار پس از یک سال صدارت، در چهارم شهریور 1357 از مقام خود استعفا داد.
با پیروزی انقلاب اسلامی، نام جمشید آموزگار در فهرست اسامی ممنوع‌الخروج‌ها از کشور منتشر شد که از سال ۱۳۴۱ در کشور مسوولیت عالیرتبه داشتند. به دنبال آن اموال او طبق حکم غیابی دادستانی انقلاب در فروردین ۱۳۵۸ به نفع بنیاد مستضعفان مصادره شد. آموزگار پس از ترک ایران ابتدا به ایالت فلوریدای امریکا رفت، سپس در ایالت میامی نزد پدر زن خود مقیم شد و به همراه جهانگیر آموزگار که مدتی مسوولیت ریاست هیات نمایندگی اقتصادی ایران در امریکا را به عهده داشت، شرکتی ساختمانی تاسیس کرد.
