بیست و هشتم خرداد 1176، آقامحمدخان قاجار نخستین پادشاه سلسله قاجار هنگامی که در گرجستان بود به وسیله 2 نفر از خدمتکاران خود در 63 سالگی به قتل رسید.
آقامحمدخان قاجار که در نوجوانی در بارگاه عادلشاه، برادرزاده و جانشین نادرشاه افشار اخته شده بود، دوران رشدش را به عنوان یک فرد خنثی سپری کرده بود. به همین دلیل از زیبایی و برازندگی خیره‌کننده دوران کودکی‌اش هیچ نمانده بود. چهره‌یی بدون ریش با پوست چروک و روحی متلاطم و افسرده. قطعا تحقیر و توهینی که از سوی همه مردم چون آواری بر سر او می‌ریخته هم در نابسامانی‌های روحی‌اش نقش مهمی داشته است.
آقامحمدخان که فهرست بلند بالایی از وحشی‌گری‌ها و خشونت‌های بی‌مانند از خودش نشان داده بود به چهره‌یی ترسناک برای همه بدل شده بود. حتی نزدیک‌ترین نزدیکانش هم از او می‌ترسیدند. قتل‌عام‌های گسترده، تپه ساختن از چشم‌های بر آمده مردم کرمان و صدور دستور تجاوز به زنان آنها، کور کردن لطفعلی‌خان زند و تجاوز گروهی به او و بسیاری اقدامات خشونت‌بار دیگر از این پادشاه خود خوانده یک هیولای تمام‌عیار ساخته بود.
در چنین احوالی بود که سفر جنگی به قفقاز برای دستیابی به شهر شوشا پیش آمد (اسفندماه ۱۱۷۵ هجری خورشیدی). شهر که به چنگ سپاه آقامحمدخان افتاد شاه قاجار هوس کرد تفلیس را هم فتح کند. دو روز از فتح شوشا گذشته بود که صبح زود در هوای سرد اسفندماه قفقاز یک خربزه برای شاه آوردند. شاه که واله و شیدای خربزه بوده بسیار شادمان شده و همان‌جا نیمی از خربزه را خورد و نیم دیگر را روی میز به جا گذاشت تا شب که برگشت بقیه را بخورد. دو نگهبان جلو چادر با این تصور که این تکه خربزه پس مانده صبحانه شاه است آن را خوردند. شب پس از بازگشت آقامحمدخان از این رویداد بسیار خشمگین شده و چون آن شب، شب جمعه بود، به دو نگهبان وعده داد که سحرگاه شنبه هر دویشان را می‌کشد.
از آنجایی که او مردی بسیار با اراده و جدی بوده و در صورتی که تصمیمی می‌گرفته حتما آن را اجرا می‌کرده دو نگهبان یقین پیدا کردند که صبح شنبه می‌میرند. به همین خاطر نیمه‌شب شنبه به بالین شاه رفته و او را کشتند.
بدبخت بخاطر یه خربزه جانش را از دست داد هنوز خیلی آرزوها داشت 