یوهان سباستیان ژان باخ موسیقیدان نامدار آلمانی، در 21 مارس 1685 در آلمان، در خانواده‌یی هنرمند به دنیا آمد. باخ، زیرنظر برادرش فراگیری موسیقی را آغاز کرد. علاقه به این هنر در یوهان به قدری بود که قطعاتی را که برادرش برای تمرین به او می‌داد در زمان کوتاهی فرا گرفت و پس از چندی، خود در این فن، به مهارت دست یافت. به شهادت تاریخ هنر، او یکی از اعضای شگفت‌انگیزترین تبار موسیقی در تمام اعصار بود. در زمانی حدود ۲۰۰ سال، خاندان باخ توانست 12 نوازنده و آهنگساز شایسته و توانا را تربیت کند. این بازه زمانی دورانی بود که کلیسا، دولت محلی و طبقه اشراف، حمایتی قابل‌توجه از ساخت موسیقی به شکل حرفه‌یی در سرزمین‌های آلمانی‌زبان به عمل می‌آوردند.
پدر سباستیان، یوهان آمبروزیوس باخ نوازنده چیره‌دست ویولن و ترومپت دربار و رهبر دسته نوازندگان شهری در آیزناخ بود. عموهای سباستیان همگی در موسیقی حرفه‌یی بودند که از ارگ‌نواز کلیسا تا نوازنده دسته موسیقی بارگاه شاهی تا آهنگساز در میان آنها یافت می‌شد. اسناد امروزی مشخص می‌کنند که نام باخ در آن زمان می‌رفت تا به معادلی برای موسیقیدان تبدیل شود.
با وجود اینکه باخ شکل تازه‌یی را از موسیقی ارائه نکرد، ولی توانست سبک شایع در موسیقی آلمان را با فنون کنترپوان، غنی کند. لطافت قوی موسیقی باخ و گستردگی حاصل هنر وی، او را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان غرب در سنت تُنال مشهور کرده است.
نبوغ باخ به‌عنوان موسیقیدان و آهنگساز برجسته قرن هجدهم، در عصر خود شناخته نشد. آهنگهای باخ، یک قرن پس از مرگ او به شهرت رسید و اجرای یکی از موسیقی‌های معروفش، درواقع پس از ۱۰۰سال، آغاز تجدید حیات او بود. آثار باخ در باب موسیقی دینی از لحاظ غنا، ممتاز است. باخ به‌واسطه علاقه شدیدی که به مذهب داشت، آهنگهایی با رنگ دینی می‌ساخت که «ای مسیح و روح» از آن جمله هستند. او در راه تعلیم موسیقی، شنوایی خود را از دست داد تا اینکه سرانجام در ۲۲ جولای ۱۷۵۰ میلادی در ۶۵ سالگی درگذشت.
