مریم شاهسمندی
وضعیت شکننده اقتصاد کشور مساله‌ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت، مشکلاتی که هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود، از نبود آب گرفته تا تورم روزانه که بسیاری از خانواده‌ها را با مشکلات عدیده مواجه کرده است، در این شرایط اما برخی از مسوولان به جای ارایه راهکارهای عملی برای رفع مشکلات به دادن وعده‌هایی که هیچ کدام عملی نیست بسنده می‌کنند. طرح و لایحه به مجلس می‌برند و تصویب می‌کنند و بدون در نظر گرفتن شرایط و البته ضمانت اجرایی برای این قوانین می‌خواهند یک‌شبه ره صد ساله بروند و جامعه را متحول کنند در حالی که هر روز بر تعداد مشکلات افزوده می‌شود، خبرهای خوشی از وضعیت سلامت به گوش نمی‌رسد، پرستارها یکی پس از دیگری بر اثر فشار کار جان می‌سپارند، حالا ایست قلبی شده یکی از عمده دلایلی که جان پرستاران را می‌گیرد. هر روز تعداد بیشتری از پزشکان و پرستاران از کشور مهاجرت می‌کنند تا رویای خود را در سرزمینی دیگر دنبال کنند. سال‌هاست که متخصصان از واقعی نبود سرانه بهداشت گلایه مندند و در این بین خطاهای پزشکی هم آمار قابل توجهی دارند. نمی‌توان بر روی تمام این واقعیت‌های تلخ چشم بست و با دادن وعده‌هایی که هیچ امکانی برای عملی شدن ندارند صورت مساله را پاک کرد. دو سال بیشتر از عمر پاندمی درکشور می‌گذرد و همه‌چیز تحت تاثیر این اتفاق به گونه‌ای دیگر رقم خورده، از معیشت مردم گرفته تا آموزش و شغل‌هایی که یکی پس از دیگری از دست می‌روند. هر روز تعداد بیشتری از افراد به دلیل از بین رفتن شغل‌هایشان بیکار می‌شوند، اکثر سازمان‌ها و ادارات دست به تعدیل نیرو زده‌اند و وضعیت معیشتی مردم هر روز بدتر می‌شود. خط فقر حالا دیگر به جایی رسیده که خانواده‌های متوسط را هم بلعیده و به زیر کشیده است. 11میلیون مبلغ کمی نیست، نمی‌توان خانواده‌های زیادی را پیدا کرد که درآمد ماهانه‌شان آنقدر باشد که روی خط فقر دوام بیاورند. کارگران و بازنشسته‌ها هر روز از پرداخت نشدن حقوق و دستمزد و مستمری خود گلایه‌مندند. معلمان و فرهنگیان علی‌رغم تمام وعده‌های داده شده خیلی وقت است که به نبود امکانات و بی‌توجهی مسوولان عادت کرده‌اند. خشکسالی کم‌کم چهره‌اش را به ما نشان می‌دهد و در این شرایط اما اظهارنظرهای غیرکارشناسی برخی مسوولان پاشیدن نمک بر روی زخم مردم است. نمایندگان مردم قوانینی را تصویب می‌کنند که خودشان بهتر از هر فرد دیگری می‌دانند بدون بهبود بخشیدن زیرساخت‌های مهم از جمله اقتصاد، آموزش و... امکان اجرایی شدن این قوانین نزدیک به صفر است. آلودگی هوا یکی دیگر از معضلاتی است که مسوولان سال‌هاست از برطرف کردن آن عاجز مانده‌اند. کرونا جان‌های زیادی را گرفت و وضعیت در مواقعی به قدری بحرانی شد که دیگر از دست هیچ‌کس کاری بر نمی‌آمد. سر و سامان دادن به این وضعیت همت عالی می‌طلبد. نمی‌توان با حلوا حلوا گفتن دهن را شیرین کرد. نمی‌توان با دادن وعده و وعیدهای غیر عملی مردم را امیدوار کرد. باید تدبیری اندیشیده شود. باید برای رفع خشکسالی، تورم و... راهکار عملی پیدا کرد. این روزها شهرهای زیادی درگیر بی‌آبی هستند، فرونشست زمین یکی از همان عواقبی است که سال‌ها پیش کارشناسان حوزه محیط زیست در مورد آن هشدار داده بودند، زلزله‌ای خاموش که هر لحظه بخشی از این خاک را به درون می‌کشد و از بین می‌برد. ناآرامی‌هایی که این روزها در برخی شهرها به دلیل نبود آب رخ داده و کشاورزانی که به دنبال حق‌آبه زمین‌های زراعی‌شان هستند را نمی‌توان با قوه قهریه ساکت کرد. این روزها بیش از هر چیز به تدبیری نیاز داریم تا این مشکلات را یکی پس از دیگری از روی دوش مردم بردارد.
