مائده ژوین |چین در روز دوشنبه 24 خرداد مصادف با 14 ژوئن 2021، به بیانیه مشترک صادر شده توسط رهبران گروه G7 که در مورد مسائل داخلی این کشور بود، به‌شدت انتقاد کرد و خواستار بازپس گرفتن کلیه بیانیه‌های صادر شده از سوی رهبران این گروه شد. در پی نشستی که رهبران گروه G7 روز یکشنبه 13 ژوئن داشتند، به بررسی وضعیت نامساعد مسلمانان اویغور در منطقه سین کیانگ، اشاره کردند و چین را به‌شدت سرزنش و متهم کردند و در ادامه آنها را ملزم به پاکسازی کامل چین از ویروس کرونا کردند. به گزارش رویترز، پکن طی ملاقاتی با رهبران گروه G7 که هفته گذشته در شهر کورن‌وال (Cornwall) انگلستان برگزار شد، درخواست کرد تا دست از تهمت زدن و مداخله کردن در «مسائل داخلی» این کشور بردارد. در ادامه اعتراضات چین، سفارت این کشور در لندن نیز اذعان داشت که این بیانیه حقایق را تحریف کرده و اهداف شوم کشورهای عضو G7 را که در راس آنها ایالات متحده امریکا قرار دارد، کاملا برملا می‌سازد. سفارت چین در ادامه این اعتراضات افزود: هیچ گروهی حق دخالت در امور داخلی چین را ندارد و نباید به اعتبار چین تهمت زد؛ چنین اقداماتی نه تنها منافع چین را نقض می‌کند بلکه اعتبار این کشور را نیز زیر سوال می‌برد. ما قاطعانه از حاکمیت ملی، امنیت و منافع خود دفاع می‌کنیم و آن را توسعه خواهیم داد و قاطعانه علیه انواع بی‌عدالتی‌ها و نقض‌های تحمیل شده بر چین مقابله خواهیم کرد. ما از ایالات متحده و سایر اعضای G7 می‌خواهیم که به واقعیت‌ها احترام بگذارند، شرایط را درک کنند، از تهمت زدن به چین دست بردارند، از مداخله در امور داخلی چین بپرهیزند و به منافع چین هیچ‌گونه آسیبی نرسانند. حال این سوال مطرح می‌شود که هدف از مداخله در مسائل داخلی چین توسط گروه G7 چیست؟ گروه G7 در اواسط دهه 1970 به ابتکار رییس‌جمهور وقت فرانسه والری ژیسکارد استاین و همچنین هلموت اشمیت صدراعظم آلمان غربی، تاسیس شد. هدف از تشکیل این گروه بحث در مورد اقتصاد جهان و مشورت در مورد سیاست اقتصادی بین‌المللی بود و هم‌اکنون وزیران اقتصاد هفت کشور صنعتی شامل آلمان، فرانسه، ژاپن، بریتانیا، کانادا و ایالات متحده امریکا اعضای آن را تشکیل می‌دهند. این گروه در ابتدا به دنبال اولین شوک نفتی ایجاد شد و تاکنون راهی طولانی را طی کرده است. از این جهت از اهمیت و اعتبار زیادی برخوردار است. گروه G7 در دهه 1980، مذاکره در مورد مسائل مربوط به سیاست خارجی و امنیتی را نیز آغاز کرد. کارشناسان مسائل سیاسی و اقتصادی معتقدند که با توجه به اعضای تشکیل‌دهنده این گروه، می‌توان G7 را گروهی کاملا غربی و سلطه‌گرایانه معرفی کرد. تحلیلگران مسائل سیاسی و اقتصادی با استناد به بیانیه‌های مختلفی که از سمت G7 منتشر شده است، اظهار داشتند که این گروه خود را در معرض خطر می‌بیند و دریافته است دیگر از طریق کنترل اقتصاد جهانی نمی‌تواند به عنوان گروه برتر سلطه‌گری در جهان به حساب بیاید. بنابراین میزان نفوذ خود را در مسائل مختلف کشورهای دیگر افزایش داد. کارشناسان مسائل اقتصادی و سیاسی در ادامه اذعان داشتند: چین محرک رشد اقتصادی جهانی است و این متناقض با اهداف G7 است. بنابراین در این نشست، اعضای گروه G7 موافقت کردند که یک طرح زیرساختی را برای رقابت با طرح معروف چین موسوم به Belt & Road Plan (کمربند و جاده) برنامه‌ریزی و اجرا کنند. لازم به ذکر است که این طرح یک استراتژی توسعه زیرساخت جهانی است که در سال 2013 توسط دولت چین برای سرمایه‌گذاری در 70 کشور و سازمان بین‌المللی اتخاذ شده است. رهبران G7 در ادامه اظهار داشتند از آنجایی که طرح کمربند و جاده برنامه‌ای است که توسط چین برای ایجاد زیرساخت‌های فیزیکی و دیجیتالی برای اتصال صدها کشور از آسیا به خاورمیانه، آفریقا و اروپا طراحی شده است، داشتن طرحی جدید که به مقابله با این طرح چین بنا شده باشد، می‌تواند یک عامل اصلی برای فشار آوردن به چین و به زانو درآوردن این کشور در مقابل خواسته‌هایشان باشد.
