در بیانیه آکادمی نوبل آمده: «ویلیام نوردهاوس و پل رومر روش‌هایی را طراحی کرده‌اند تا به برخی از اساسی‌ترین پرسش‌های عصر ما بپردازند از جمله این‌که چطور رشد اقتصادی پایدار بلندمدت داشته باشیم.
علم اقتصاد در واقع با مدیریت منابع کمیاب سر و کار دارد. طبیعت محدودیت‌های مهمی را به رشد اقتصاد تحمیل می‌کند و علم ما در تلاش است تا با این محدودیت‌ها روبه‌رو شود. امسال ویلیام نوردهاوس و پل رومر با طراح مدل‌هایی که توضیح می‌دهد چطور بازار اقتصاد با طبیعت و علم ارتباط برقرار می‌کند، نقش قابل‌توجهی در توسعه دامنه تحلیل‌های اقتصادی داشتند.
تغییرات در عرصه فناوری: پل رومر نشان می‌دهد که چطور دانش می‌تواند به‌عنوان موتور محرکه رشد اقتصادی عمل کند. وقتی رشد اقتصادی سالانه اندک در طول چند دهه تجمیع می‌شود، همین رشد‌های اقتصادی ناچیز زندگی مردم را تغییر می‌دهد. تحقیقات پیشین اقتصاد کلان بر نوآوری تکنولوژیکی به‌عنوان موتور محرکه اولیه رشد اقتصادی تاکید داشتند اما مشخص نکرده بودند که چطور تصمیم‌های اقتصادی و شرایط بازار، بر خلق فناورهای جدید تاثیر می‌گذارند. پل رومر با نشان دادن این‌که نیروهای اقتصادی چطور تمایل شرکت‌ها به تولید ایده‌ها و نوآوری‌های جدید را کنترل می‌کنند، این معادله را حل کرد. راه‌حل پل رومر که سال 1990 منتشر شد، پایه و اساس آن‌چیزی است که امروز با عنوان تئوری «رشد درون‌زا» نامیده می‌شود. این تئوری که دو نظری و عملی دارد توضیح می‌دهد که چگونه ایده‌های مختلف به شرایط متفاوتی برای رشد در یک بازار نیاز دارند. تئوری رومر سرمنشا تحقیقات جدید درباره مقررات و سیاست‌هایی شد که ایده‌های جدید و رفاه بلندمدت را تشویق می‌کنند.
تغییرات آب و هوایی: یافته‌های نوردهاوس با روابط میان جامعه و طبیعت سر و کار دارد. نوردهاس از دهه 1970 تصمیم گرفت تا روی این موضوع کار کند، یعنی درست از زمانی که دانشمندان به‌طور فزاینده‌ای نسبت به گرمایش آب‌وهوایی که نتیجه احتراق سوخت‌های فسیلی بود، نگران شده بودند. در اواسط دهه 1990، نوردهاوس اولین کسی بود که یک مدل ارزیابی یکپارچه را ایجاد کرد. او به عنوان مثال مدل کمی را برای توصیف تعامل جهانی اقتصاد و آب‌وهوا طراحی کرد. مدل نوردهاوس تئوری‌ها و نتایج تجربی فیزیک، شیمی و اقتصاد را ادغام می‌کند. این مدل اکنون توسعه یافته و از آن برای شبیه‌سازی چگونگی حرکت همسوی اقتصاد و تغییرات آب و هوایی استفاده می‌شود. از این مدل برای بررسی عواقب مداخله سیاست‌های آب و هوایی به‌عنوان مثال مالیات کربن بر اقتصاد استفاده می‌شود. مشارکت‌های روش‌شناسانه پل رومر و ویلیام نوردهاوس بینش اساسی را درباره علل و پیامدهای نوآوری‌های تکنولوژیکی و تغییرات آب و هوایی فراهم می‌آورد. دریافت‌کنندگان نوبل امسال پاسخ‌های قطعی برای پرسش‌ها ندارند اما یافته‌های آنان ما را به پاسخ این پرسش که چگونه می‌توانیم به رشد جهانی اقتصادی پایدار دست یابیم، می رساند»
