گروه جهان طلا تسلیمی
دولت هند در تلاش برای رسیدگی به مشکل شدید بخش خدمات بهداشت و درمان این کشور از طرح جدیدی پرده برداشته که به معنای بیمه میلیون‌ها هندی و پرداخت هزینه‌های درمانی آنهاست. این در حالی است که توجه اندک دولت به بهداشت و درمان عمومی تلاش‌ها برای نجات مردم از فقر و ثبات در وضعیت اقتصادی طبقه متوسط آسیب‌پذیر را دشوار و در مواردی با شکست مواجه کرده است. نزدیک به 70درصد از کل هزینه‌های بهداشت و درمان به‌طور مستقیم از جیب خانواده بیماران خرج می‌شود که این مساله بار سنگینی بر بودجه خانواده‌هاست و به میزان قابل‌توجهی در دسترسی به خدمات درمانی نابرابری ایجاد می‌کند. اما نارندرا مودی نخست‌وزیر هند، معتقد است که وعده حمایت دولتی از شهروندان و ارائه خدمات درمانی در بیمارستان‌های خصوصی چشم‌انداز خدمات بهداشت و درمان هند را تغییر می‌دهد. ناگفته نماند که با توجه به نزدیکی انتخابات سراسری هند در سال آینده، این برنامه در صورت موفقیت می‌تواند به نفع مودی باشد و شانس او را برای رسیدن به دوره دوم نخست‌وزیری افزایش دهد.
نیاز روزافزون هند
به گزارش فایننشال‌تایمز، مودی اخیرا از برنامه جاه‌طلبانه برای رسیدگی به بحران خدمات بهداشت و درمان در این کشور سخن گفته و دولت در حال آماده‌سازی کلیات طرح محافظت بهداشتی ملی است؛ برنامه‌یی که هدف از آن فراهم آوردن بیمه خدمات درمانی تا سقف 500 هزار روپیه برای 100میلیون خانوار فقیر هندی (حدود 500 میلیون نفر) عنوان شده است. این برنامه که رسانه‌های هند آن را «خدمات درمانی» نامیده‌اند، احتمالا از اواخر امسال اجرایی خواهد شد و این امکان را برای ذی‌نفعان فراهم می‌آورد تا در بیمارستان‌های دولتی یا درمانگاه‌های مورد تایید دولت خدمات درمانی «غیرنقدی» دریافت کنند. طبق این برنامه، نرخ مشخصی از هزینه درمان برای بیماری‌های گوناگون توسط دولت پرداخت خواهد شد. دولت این طرح را «بزرگ‌ترین برنامه خدمات بهداشت و درمان دولتی در جهان» توصیف کرده است. این برنامه در حالی به اجرا درمی‌آید که هند با افزایش بروز بیماری‌های غیرواگیر همچون دیابت، بیماری‌های قلبی، سرطان و موارد قابل‌توجهی از بیماری‌های عفونی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند. نیلایا وارما رییس برنامه خدمات درمانی هند گفت: «این چیزی است که کشور به آن نیاز دارد. وقتی میلیون‌ها نفر به‌دلیل مشکلات بهداشت و درمان دچار فقر می‌شوند و دولت نمی‌تواند خدماتی به آنها ارائه کند، نمی‌توان خود را یک کشور نوظهور یا توسعهیافته نامید.» با وجود تجربه چندین دهه رشد بالای اقتصادی، دولت هند همچنان در رسیدگی به نیازهای بهداشت و درمان شهروندان این کشور خیلی عقب‌تر از دیگر کشورهای توسعهیافته همچون چین، برزیل و تایلند است. به‌دلیل این سهل‌انگاری، عملکرد هند در شاخص‌هایی همچون مرگ‌و‌میر نوزاد و مادر بسیار پایین‌تر از کشورهایی در سطح مشابه توسعه‌یافتگی یا پایین‌تر است.
جزئیات درباره چگونگی اجرای برنامه و هزینه آن هنوز مشخص نیست. برآوردهای اولیه دولت از هزینه‌یی 1.7 میلیارد دلاری در دو سال اول اجرایی شدن برنامه حکایت دارد؛ اما بسیاری بر این باورند که هزینه برنامه خدمات درمانی بسیار بالاتر از برآوردهای دولت خواهد بود و به مرور زمان نیز بیشتر خواهد شد.
چالش‌ها در اجرا
دهلی‌نو تخمین زده دست‌کم 63 میلیون نفر از قشر متوسط آسیب‌پذیر جامعه هند (حدود 5درصد جمعیت این کشور) هر ساله در نتیجه مواجهه با هزینه فوریت‌های پزشکی و بیماری‌های غیرمنتظره به قشر فقیر بازمی‌گردند. دکترهای بیمارستان هریتج به این مساله اشاره کرده‌اند که بیماران معمولا پیش از بهبود کامل درخواست مرخصی می‌کنند به این دلیل که بودجه آنها کفاف مخارج بیمارستان را نمی‌دهد. با این حال، بسیاری از کارشناسان معتقدند که ارائه خدمات مناسب برای شمار زیادی از مردم هند بسیار فراتر از فراهم کردن پوشش هزینه بیمارستانی در صورت بروز بحران‌های سلامت است. شامیکا راوی یکی از اعضای شورای مشاوره اقتصادی نخست‌وزیر هند در این باره گفت: «بیمه درمانی تنها یک ابزار مالی است و نه بیشتر. تنها برای مشتریان یا بیمارانی ارزشمند خواهد بود که نیاز به مراقبت در بیمارستان دارند.»
نظام بهداشت و درمان هند مشکلات زیادی دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به کمبود نیروی ماهر و بیمارستان اشاره کرد. در هند به‌ازای هر 1600 نفر یک دکتر وجود دارد که بسیار پایین‌تر از سطح موردنظر سازمان بهداشت جهانی است. هند همچنین با کمبود شدید متخصصان و جراحان مواجه است. در بسیاری از موارد، نبود خدمات درمانی مناسب ازجمله تشخیص زودهنگام بیماری‌های مزمن و درمان زمان‌بر جراحات کوچک، به بحران‌های جدی‌تر و پرهزینه‌تر می‌انجامد.
با این حال، دولت انتظار دارد که این طرح با افزایش سرمایه‌گذاری در بخش خدمات درمانی همراه شود. اما مخاطراتی هم وجود دارد. با روند فزاینده مراجعت‌ها برای درمان، بسیاری از کارشناسان هشدار داده‌اند که هزینه‌های خدمات بهداشت و درمان نیز ناگزیر افزایش خواهد یافت و به باری بر دوش دولت تبدیل خواهد شد.
تجربیات هند در زمینه طرح‌های بیمه در سطحی بسیار کوچک‌تر از چالش‌های پیش رو در اجرای برنامه کنونی پرده برمی‌دارد. دهلی‌نو در سال 2008 برنامه‌یی را برای پوشش خدمات درمانی تا سقف 30هزار روپیه‌یی برای خانواده‌های فقیر ازجمله کارگران غیررسمی معرفی کرد. امروز حدود 36میلیون خانوار تحت این پوشش بیمه قرار دارند. اما با وجود گذشت سال‌ها از اجرای این طرح، هنوز بسیاری از ذی‌نفعان نمی‌دانند که چگونه و در کجا می‌توانند از درمان مجانی استفاده کنند.
