امنیت عمومی همه شهروندان از مهم‌ترین شاخص‌های کیفیت فضا است و فضای شهری امن، امنیت و آسودگی‌خاطر شهروندان را به دنبال دارد. پژوهشی که در ارتباط با فضاهای عمومی و امنیت زنان، با جامعه آماری ۱۰۰۰نفری، زنان بزرگ‌تر از ۱۵ سال در شهر مشهد انجام شده، نشان می‌دهد: «زیرگذرها و مسافربران شخصی ناامن‌ترین موقعیت‌ها بوده‌اند. پارک‌ها و محدوده اطراف محل زندگی هم با میانگین نزدیک به هم در رده بعدی قرار می‌گیرند و اتوبوس، پل‌های عابر پیاده و تاکسی در مقایسه با فضاهای عمومی دیگر، بیشتر امنیت دارند.» پژوهشگران این پژوهش می‌گویند: «در بعد فیزیکی، در زمینه مسائل مربوط به زیرگذرها نیز وضعیت نور تقریبا نیمی از آنها متوسط یا ضعیف بوده است. در ورودی هیچ‌کدام از زیرگذرها علائم نحوه کمک خواستن در وضعیت ویژه، پیش‌بینی نشده است. در درون حدود دو سوم زیرگذرها جریان مناسب جمعیت دیده نشده است. نور شب در دو سوم پل‌ها به میزان متوسط بوده است و امکان دیدن آنها از پایین وجود دارد. همچنین، در ورودی بیشتر پل‌ها علائم نحوه کمک خواستن در وضعیت ویژه، پیش‌بینی نشده است. در دو سوم پل‌ها هم جریان مناسب جمعیت دیده شده است.» در ادامه این پژوهش محققان در ارتباط با «احساس ناامنی» می‌گویند: «احساس ناامنی عوارض و ضایعات روان‌شناختی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی دارد و آثار آن بر کیفیت زندگی و بهروزی اقتصادی و اجتماعی درازمدت است. احساس ناامنی تاثیرات روان‌شناختی گسترده‌ای ایجاد می‌کند که شامل مواردی مثل: اضطراب، بی‌اعتمادی، احساس بیگانگی، انزوا و نارضایتی از زندگی است.»
