حاشیه نشینی در حال سرایت به شهرهای متوسط
مهاجرت روستاییان به شهرها یک پدیده نو ظهور و جدیدی نیست بلکه موضوعی ریشه‌دار بوده و برای اولین بار از زمان اجرای قانون اصلاحات ارضی افزایش پیدا کرد و بعد از تجربه چند دهه کاهش، مجددا در دهه 80 و 90 تشدید شد. اما اکنون این پدیده اجتماعی در حال سرایت به شهرهای متوسط است. اگرچه این اتفاق دلایل مختلفی دارد اما رییس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، نبود شغل و درآمد پایدار را از عوامل اصلی بروز این پدیده می‌داند.
سلمان خدادادی، درباره این موضوع بیان کرد: «افزایش حاشیه‌نشینی یکی از موضوعات اولویت‌دار در حوزه آسیب‌های اجتماعی است که علت اصلی آن مهاجرت و خالی شدن روستاها و سکونت آنها در اطراف شهرهای بزرگ است، در سال‌های اخیر بعضی از شهرها مانند گرگان که حتی جزو شهرهای بزرگ محسوب نمی‌شوند نیز درگیر معضل حاشیه نشینی شده‌اند.
وی علت اصلی حاشیه نشینی را مهاجرت روستاییان و علت اصلی مهاجرت را نبود کار و درآمد پایدار دانست و به مهر گفت: «مردم ناچار هستند برای کسب درآمد جزئی و گذران امورات زندگی خود به شهرهای بزرگ مهاجرت کنند و چون توان خرید خانه در شهرها را ندارند، به حاشیه نشینی روی می‌آورند و در معرض بسیاری از آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرند. اوایل انقلاب حدوداً
40 -30 درصد مردم ساکن شهر بودند و 60-70 درصد روستانشین، اما امروزه این آمار به 30 درصد روستا نشین و 70 درصد شهرنشین تبدیل شده است. البته بخشی از این افزایش به علت تبدیل روستاها به شهرها بوده است، اما درصد بالایی از آن مهاجرت است.»
این نماینده مجلس شورای اسلامی، افزود: «علت اصلی ماندگاری مردم در روستاها قبل از انقلاب، امکانات نبود بلکه وجود کار و درآمد بود. در حال حاضر تمامی امکانات و خدمات در روستاها وجود دارد اما چون مردم درآمد پایداری ندارند، برای به دست آوردن کار و زندگی به شهرها مهاجرت می‌کنند.»
خدادادی بیان کرد: «علت مهاجرت برخی از نخبگان به کشورهای دیگر همین نکته است، چراکه در کشور خودمان شغل و درآمد پایداری وجود ندارد و دانشجویان نخبه کشور مجبور می‌شوند به کشورهای اروپایی و آسیایی مهاجرت کنند. پس علت اصلی مهاجرت چه از روستاها به شهرها و چه از کشورمان به خارج نداشتن شغل و درآمد پایدار است که ناچار به مهاجرت می‌شوند.»
رییس کمیسیون اجتماعی مجلس در رابطه با تاثیر و نقش تعاونی‌های روستایی بر کاهش فقر گفت: «نقش تعاونی‌ها در جمهوری اسلامی به صورت کامل شکل نگرفته است، در این مدت سعی کردیم فرهنگ تعاونی را جا بیندازیم و سهم 30درصدی اقتصاد را برای تعاونی‌ها در نظر گرفتیم، آیا در حال حاضر 30 درصد اقتصاد کشور در دست تعاونی‌ها قرار دارد؟ خیر؛ بلکه زیر 10 درصد است، در روستاها نیز هیچ نقش تاثیرگذاری ندارد. سازمان تعاون روستایی از قبل انقلاب وجود داشت و به مرور زمان به دلیل عملکرد ضعیف مسوولان تعاون روستایی و وزارت جهاد کشاورزی یکی پس از دیگری در حال بسته شدن هستند. تعاونی‌ها در حال حاضر معنی واقعیشان را از دست داده‌اند و دیگر تاثیرگذار نیستند.»
200 نوع بیماری روانی هزینه سنگینی به دولت تحمیل می‌کند
نتایج تحقیقات انجام شده بین سال‌های 1999 تا 2015 نشان می‌دهد ایرانیان از وضعیت نامساعد روحی رنج می‌برند تاجایی که 30 درصد 6 استان های لرستان، همدان، ایلام، اصفهان، تهران و کردستان به اختلالات جدی روانی مبتلا شده‌اند، این موضوعی است که عضو کمیسیون بهداشت مجلس به آن اشاره کرده و با بیان اینکه ۲۰۰ نوع بیماری روانی در ایران وجود دارد یادآور شد که در آینده این بیماری‌ها در رده اول بیماری‌هایی که هزینه سنگینی را بر دوش دولت‌ها تحمیل می‌کند، تبدیل خواهند شد.
بشیر خالقی، بیان کرد: « این بیماری‌ها از افسردگی ساده تا نوع شدید آن که به خودکشی منجر می‌شود و سایر بیماری‌های روانی اعم از اسکیزوفرنی را دربرمی‌گیرد و در کل دنیا هم شناخته شده است. ابتلا به این بیماری‌ها در تمام کشور وجود دارد، اما در برخی استان‌ها شیوع بیشتری دارد، ضمن اینکه یکی از دلایل پیشرفت این بیماری‌ها ناشی از عدم درمان به موقع آن به دلیل نگرانی خانواده‌ها از ابراز ابتلای یک عضو خانواده خود به بیماری روانی است، تاجایی که حتی پزشکانی هم که در این حوزه فعالیت می‌کنند بجای روانپزشک از عنوان متخصص اعصاب و روان استفاده می‌کنند، چرا که افراد به محض اینکه احساس کنند باید به روانپزشک مراجعه کنند از نظر روحی دچار اضطراب می‌شوند.
خالقی به خانه ملت گفت: « تجمل‌گرایی، افزایش انتظارات و بروز مشکلاتی همچون بیکاری و ناکامی در ازدواج که نسبت به سه دهه گذشته افزایش چشمگیری داشته است باعث افزایش تعداد مبتلایان به بیماری‌های روحی-روانی شده است. 4 مورد تصادفات، بیماری قلبی، بیماری‌های مزمن همچون‌ام اس و بیماری‌های روحی-روانی بار مالی سنگینی را در حوزه سلامت به دولت‌ها وارد می‌کنند و شاید در شرایط کنونی بیماری‌های روانی در رده چهارم قرار داشته باشند، اما با پیش‌بینی‌های صورت گرفته در آینده به رده اول بیماری‌هایی که هزینه سنگینی را بر دوش دولت‌ها تحمیل می‌کند، تبدیل خواهند شد.»
