محمد جواد حق شناس
عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر
مدیریت علمی در تمام دنیا به سطحی رسیده است که سازمان‌ها به شدت مراقبت می کنند تا شاهد کارهای موازی نباشند. البته باید بگویم این یک واقعیت تلخ است که در سازمانی به بزرگی شهرداری در بسیاری از حوزه‌ها با مشکل موازی کاری رو به رو هستیم و طبیعتا شورای شهر باید بتواند با توجه به مشکل محدودیت جدی منابع درآمدی که شهرداری دچار آن شده ، صرف هزینه‌های
بسیار زیادی که در این سازمان به شکل عادت درآمده است،پر هزینه بودن پروژه‌های عمرانی و گران بودن اداره شهر که به یک عرف و عادت تبدیل شده بود را با تغییری که در نگاه مدیریتی ایجاد
می‌کند،اصلاح کند. در واقع شهرداری باید تلاش کند تا در عرصه تغییر فرهنگ مدیریتی از یک مدیریت پر هزینه و پر خرج فاصله بگیرد و یه یک مدیریت علمی و اقتصادی برسد ، بنابراین توجه به حوزه‌های موازی یکی از اصول اولیه این تغییر رویکرد است.
این خواسته را هم در زمان مدیریت آقای نجفی شهردار سابق و هم با آقای افشانی شهردار کنونی تهران و نیز معاونت برنامه ریزی اقتصادی و توسعه شهری و نیز منابع انسانی شهرداری در میان گذاشته و خواستار تعدیل نیرو در بخش‌های مختلف شده‌ایم. البته این بدان معنا نیست که تعدیل همواره باید از سطوح پایین سازمان شروع شود بلکه نظر ما بر این است که این تعدیل نیرو از سطوح مدیریت عالی و میانی آغاز شود تا بتوانیم این نگاه را بر اساس عدالت و منطق درست در دستور کار بگذاریم و بنوانیم آن را به نتیجه برسانیم. هر چند خود ما نیز به موازی کاری بین سازمان فرهنگی و هنری و نیز معاونت فرهنگی و هنری اجتماعی اعتقاد داریم اما اکنون نه بحث حذف معاونتی مطرح است و نه سازمانی.اما قطعا این مطالعه باید هر چه زودتر در دستور کار واحد مطالعات قرار بگیرد و ما منتظریم هر چه زودتر پیشنهادها و برنامه‌های خود برای صرفه جویی در منابع و مدیریت بهینه را در اختیار ما قرار دهند.قطعا پدیده موازی کاری در مدیریت بهینه، مطلوب نیست و ستمی به مجموعه است که باید در وضعیت جدید بتوانیم دو مجموعه را آسیب شناسی کنیم و کارهای موازی را کاهش دهیم.ما نیازمند اعتماد به جوانان در سطح مدیریت، تصمیم گیری و تصمیم سازی در عرصه‌های محلی، منطقه‌ای و سازمانی هستیم که باید با صبر و حوصله این موارد را اصلاح کنیم.
ما علاقه مند نیستیم به حوزه‌هایی که تحت مسوولیت ما نیست ورود پیدا کنیم اما مدیریت شهری تلاش دارد تا به مسایل اجتماعی شهر ورود پیدا کند و با شناسایی آسیب‌هایی که شهر از
آن‌ها لطمه می بیند برای کاهش آن‌ها تلاش کند و راه ورود این آسیب‌ها را ببندد تا شهر کمتر دچار مشکلات اینچنینی شود.
البته لازم به یادآوری است هزینه‌هایی که در طول سال‌های اخیر صرف شده در حوزه زیرساخت‌ها و سازه‌های فرهنگی متمرکز شده است و در این بخش نسبت به خیلی از سازمان‌ها پیشتاز بوده ایم.
مجموعه پردیس‌ها و فرهنگسراهایی که در تهران داریم نمودی از این هزینه کرد در بخش فرهنگی است. امروز شهرداری تهران 35 فرهنگسرای بزرگ، 70 خانه فرهنگ و بیش از 300 سرای محله دارد که پروژه‌هایی همچون باغ کتاب و پردیس تئاتر نیز به آن اضافه شده و این اتفاقات جای تحسین دارد.سوالی که درخصوص هزینه کرد زیرساخت‌های فرهنگی مطرح می شود این است که آیا می‌توانیم میان این زیرساخت‌ها و مخاطبان ارتباط برقرار کنیم. جای این اتفاق خالی بوده و من فکر می کنم در این دوره باید تمام تلاش خود را با هدف افزایش کارآمدی و بهره وری انجام دهیم تا بتوانیم بخش عظیم تر و ارتباط قابل توجه مخاطبان را با این زیرساخت‌ها فراهم کنیم.
