درحالی که ایران با برداشتن گام چهارم در کاهش تعهدات خود در توافقنامه برجام، عملا نشان داده که به هیچ عنوان در تضمین منافع ملی کوتاه نمی‌آید، اروپایی‌ها باید جدیت بیشتری برای نجات این توافق به خرج دهند که مهم‌ترین آن بحث توانایی ایران برای فروش نفت خودش و دریافت درآمدهای ناشی از نفت از طریق بانکی خواهد بود. به گزارش ایبِنا، توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های بزرگ جهان که به آن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) هم گفته می‌شود، سال ۲۰۱۵ میان ایران و کشورهای عضو گروه ۱+۵ متشکل از امریکا، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین، پنج کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان منعقد شد. بر پایه این توافق، در برابر محدود شدن برنامه هسته‌ای ایران، تحریم‌های اعمال شده علیه این کشور لغو یا تعلیق شد. هشتم ماه مه سال گذشته دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا اعلام کرد که از برجام خارج می‌شود و نه فقط تحریم‌های قبلی را باز می‌گرداند بلکه تحریم‌های جدید علیه تهران را نیز اعمال خواهد کرد و به دنبال آن تحریم‌های واشنگتن علیه ایران احیا و تشدید شدند. امریکا تلاش می‌کند دیگر کشورها نیز ایران را تحریم کنند. ایران در اردیبهشت ماه امسال در نخستین سالگرد خروج یکجانبه امریکا از توافق هسته‌ای، اعلام کرد در پاسخ به بازگشت تحریم‌های امریکا و عدم تحقق وعده‌های کشورهای باقی مانده در توافق برای جبران آثار منفی این تحریم‌ها، به مرور تعهد خود را به توافق هسته‌ای کاهش می‌دهد. از آن به بعد، ایران تا به حال چهار بار تعهدات برجامی خود را کاهش داده و هر بار به اروپاییان فرصت داده که در طول ۶۰ روز به انجام تعهدات خود بازگردند. حالا در تازه‌ترین تحولات در این زمینه، معاون وزیر امور خارجه ایران یک پیش‌شرط بانکی را برای احیای برجام مطرح کرده است. عباس عراقچی در گفت‌وگو با اسپوتنیک در پاسخ به این سوال که شما منتظر چه گام‌هایی در اجرایی شدن برجام از طرف اروپا و امریکا هستید؟ تصریح کرد: باید منافع ایران در برجام تایید شود که مهم‌ترین آن بحث توانایی ایران برای فروش نفت خودش و دریافت درآمدهای ناشی از نفت از طریق بانکی خواهد بود. نظر صریح ایران درباره راهکار نجات برجام اروپایی‌ها را با این چالش مواجه می‌کند که راهکار عملیاتی برای خرید نفت ایران و پرداخت پول آن از طریق بانک‌ها پیدا کنند. چندی پیش فرانسه طرحی ابتکاری را برای نجات برجام پیشنهاد داده بود که بخشی از نفت ایران را پیش‌خرید کند و هزینه‌های آن را در قالب خرید دارو یا کالاهای اساسی در اختیار ایران قرار دهد که به دلیل وابستگی زیاد این طرح به موافقت امریکا، عملا با شکست مواجه شد.
