یادگار امام تأکید کرد: انقلاب اسلامی اول در مقابل سدّ تحجر ایستاد و بعد به سینه استبداد زد هرچند استبداد و تحجر هر زمانی می‌توانند همدیگر را پیدا کنند ولی انقلاب این دوگانه را شکاند. وی افزود: طرح مساله حقوق زنان، تساوی زن و مرد و در بعضی جاها جریانات فمینیستی که از مردگرایی به مردستیزی روی کرده‌اند، امری سابقه‌دار بوده و مربوط به آسیا و انقلاب ما نیست. قبل از انقلاب هم بعضا به خاطر اینکه جریانات حکومتی می‌خواستند از نوع نگاه چپ‌گرایان عقب نمانند خدماتی به زن‌ها شده بود و وزیر و سفیر زن را بر سر کار گذاشته بودند. لذا اینکه انقلاب را نقطه عطف توجه به حقوق زنان بدانیم درست است.در نقطه مقابل با جریانات سنتی مواجه بودیم که با یک نگاه دینی سنتی و بسته، به روزگار خودشان وارد نمی‌شدند و با هر تحولی در روزگار جدید مقابله می‌کردند. البته بخش زیادی از آن واقعا ناشی از درد و دغدغه دین و بی‌اعتمادی به کسانی بود که سخن از مدرنیسم می‌گفتند؛ تا جایی که حتی «بلندگو» در روزگاری تحریم بود و «دوش حمام» به خاطر جایگزین شدن با خزینه، فریادها بلند کرد!وی تأکید کرد: میراث امام برای جامعه ما نگاه دیندارانه به حقوق زن است؛ اینکه برای جلو رفتن با مقتضیات زمان و اعطای عادلانه حقوق زنان و سایر اقشار جامع، لازم نیست دین ستیزی کنیم؛ بلکه باید از زبان دین به دنبال اعطای حقی باشیم که خداوند برای همه مقرر کرده است. وقتی امام بحث حق رأی و حضور زنان در مجلس و حتی تظاهرات را طرح کردند، بسیاری از متدینین نسبت به این مساله حساسیت داشتند. از همین رو، اینکه زن مسلمان مجبور نباشد در دوگانه‌ای قرار گیرد که یا مدرن شود یا مسلمان بماند، دستاورد بسیار بزرگی است.یادگار امام افزود: اگر دینداران این اجتهاد را نکنند، همواره پیش روی گروه‌های مختلف جامعه به ناحق یک دوگانه قرار می‌دهند؛ مثلا اینکه یا به دنبال هنر بروید یا مسلمان بمانید؛ در چنین دوگانه‌ای، بخشی که می‌روند دینشان را از دست می‌دهند و بخشی که باقی می‌مانند از یک خواسته درونی خودشان تهی می‌شوند و البته در نتیجه این پدیده، به جامعه هم لطمه وارد می‌شود.
