«رشد اقتصاد چین در 5سال آینده به حدود 4درصد خواهد رسید» این تحلیل و پیش‌بینی یک موسسه تحقیقاتی در نیویورک است که روز گذشته منتشر شد. این تحلیل همچنین مصادف شد با کاهش رشد اقتصاد چین از 7.5درصد به 7.3درصد. رشدی که کمترین میزان رشد در 5سال گذشته محسوب می‌شود. و این برای نخستین بار است که در 15سال گذشته رشد واقعی اقتصاد چین از رشد پیش‌بینی شده آن کمتر می‌شود.
وقتی همه اینها را کنار هم می‌گذاریم به نظر می‌رسد که رشد سریع اقتصاد چین که سال‌هاست بالاترین رشد اقتصاد جهان را داشته رو به افول گذاشته است. چندی پیش با توجه به این پیش‌بینی‌ها، صندوق بین‌المللی پول از دولت چین خواسته بود که نرخ رشد هدف خودشان برای سال 2015 را به 6.5 الی 7درصد کاهش دهد. نباید از یاد برد که رشد اقتصادی چین در سال‌های 2012 و 2013 برابر با 7.7درصد بوده و این کاهش بزرگی برای اقتصاد چین محسوب می‌شود.
در پاسخ به افول مشابهی که در سال 2008 در چین رخ داد، دولت چین برنامه محرک بسیار گسترده‌یی را اجرا کرد. در این برنامه بیش از نیم تریلیون دلار در زیرساخت‌ها و شرکت‌های دولتی چین سرمایه‌گذاری مستقیم شد. این امر باعث شد تا اقتصاد این کشور رشد سریع خود را همچنان ادامه دهد. اما به نظر می‌رسد برنامه‌های مشابه این در اقتصاد چین اثر گذشته خود را نداشته باشند.
به هرحال به نظر می‌رسد که اقتصاد چین وارد دوران جدیدی شده است، دورانی که شاید بتوان آن را عبور از یک اقتصاد سرمایه‌گذاری‌محور به مصرف‌محور تعبیر کرد. شاید بتوان این روند اقتصاد چین را یک تغییر بزرگ در صف بزرگان اقتصاد جهان شمرد. تغییری که باعث شده تا صندوق بین‌المللی پول اقتصاد هند را در صدر پیش‌بینی‌ها قرار دهد و اقتصاد چین را در رتبه‌یی پایین‌تر از هند بگذارد. شاید بتوان دهه آینده را دهه هند و گذار از چین نامید. از سوی دیگر اقتصاد هند مشکلات فراوان ساختاری-سیاسی را که اقتصاد چین در دهه آینده به‌طور حتم تجربه خواهد کرد و به آن ضربه خواهد زد را ندارد و آینده‌یی روشن‌تر پیش‌روی هند است.
