کسب و کار و معیشت ایرانیان در دهه 1390شمسی با دشواری مواجه شد و این وضع هنوز ادامه دارد. دولت یازدهم درحالی که بدترین اقتصاد را تحویل گرفت اما از دو مسیر برای نجات اقتصاد حرکت کرد. مسیر نخست از کریدور جهانی بود که گفت‌وگو و مذاکره با گروه کشورهای 1+5 نقطه عطف آن بود و هست. دولت در مسیر یاد شده از سوی منتقدان افراطی با بی‌مهری‌های عجیبی مواجه شده است که ادامه دارد. اما پایداری و مهارت گروه دیپلماتیک ایران توانست با وجود همه فشارهای داخلی و کارشکنی افراطیون مستقر در امریکا سدها و سنگ راه‌ها را بردارد و این کشتی را به نقطه مطمئنی برساند. این اقدام دولت پیامدهای اقتصادی قابل عنایتی را به همراه داشته و ایرانیان چشم به راه روزهای بهتری نیز هستند. ورود انبوه بازرگانان، سرمایه‌گذاران نفت و گاز، اتومبیل و تلفن همراه، مخابرات، ساختمان و... روزهای امیدوارکننده‌یی را رقم می‌زند و این ممکن نبود جز با تیزهوشی افرادی مثل محمدجواد ظریف. در داخل نیز خوشبختانه سیاست‌های ضدتورمی دولت یازدهم که مسعود نیلی هدایت آن را برعهده دارد، جواب داده است و درحالی که نیمه اول سال 1394 را پشت سر می‌گذاریم، تورم تولیدکننده به زیر 10درصد فرو غلتیده و نوید سقوط نرخ تورم عمومی در نیمه دوم سال را می‌دهد. مهارت‌های ظریف و نیلی برای باز کردن گره‌های اقتصاد در داخل و خارج را باید قدردان بود و به جای بداخلاقی‌های عجیب نسبت به موضوع‌های نه چندان مهم به شهروندان امیدواری بدهیم. کسب قدرت سیاسی برای یک جمعیت، حزب و گروه سیاسی یک واجب است که باید در راه آن برنامه‌ریزی و تلاش کرد اما ناامید کردن مردم راه آن نیست و ارزش قدرت سیاسی با ارزش شاد بودن جامعه قابل مقایسه نیست. کاهش تورم به زیر 15درصد و احتمال تک‌رقمی شدن آن اتفاق بزرگی است که اگر رخ دهد می‌توان به روزهای خوش پس از یک دوران سخت رسید.
