انتقاد فعال خصوصی از رییس کل بانک مرکزی

سردبیر محترم در شماره 211- مورخه 9/12/93، سرمقاله‌یی با عنوان «دعوت شگفت‌انگیز رییس کل» درج کرده‌اند که خود این سرمقاله، بسیار شگفت‌انگیز است. آنچه از عملکرد رقابتی بانک‌های کشور در سال‌های اخیر باقی مانده، مطالبات معوق سنگین، سرمایه‌گذاری‌های مستقیم ناروا معروف به بنگاهداری و سود تسهیلات شگفت‌انگیز بالای 30درصد است. اینجانب در مقام دفاع از رییس کل نیستم که منتقد عملکرد مربوط نیز می‌باشم اما نه بدان جهت که سردبیر گفته است، بلکه از آن جهت که ایشان را اساسا مناسب این موقعیت نمی‌دانم از کسی که بنیانگذار بسیاری از بنگاه‌هایی است که هم‌اینک معضل اقتصاد کشور شده نمی‌توان انتظار داشت خط بطلان کشد بر آنچه خود نیز ساخته است. بانک مرکزی حوزه اقتصاد کلان است و مردانی می‌خواهد که به مصالح کلان کشور باور داشته باشند و با جدیت تمام در مسیر آن عمل کنند ولو به قیمت توقف بخش‌هایی از فعالیت‌های اقتصادی و ازجمله بنگاهداری بانک‌ها باشد. عملکرد رییس کل قابل انتقاد است از آن جهت که هنوز آمارهای بانک شفاف نشده و اجازه نمی‌دهد آمار سپرده‌های دیداری در معرض آگاهی عمومی قرار گیرد تا کارشناسان ببینند و بدانند هزینه تجهیز منابع در کشور کمتر از 14درصد است و بدان معناست که اگر بانک‌ها معادل سود سپرده‌های سرمایه‌گذاری تسهیلات بانکی را در اختیار فعالان اقتصادی قرار دهند باز هم فاصله قیمت تمام شده تا 22درصد، سود سپرده‌های سرمایه‌گذاری فعلی را سود خواهند کرد. و این درحالی است که در دنیای بانکداری در جهان فقط 4 کشور نرخ سودشان بالای 20درصد و 80 کشور زیر 4درصد است. قراردادهای کاملا یک‌طرفه جلوی مشتری گذاشته می‌شود، تا کلیه حقوق خود در عقد مشارکت را به بانک واگذارد و حق هرگونه اعتراض را از خود سلب کند. و پس از 1.5سال باوجود اعتراضات مکرر محافل مختلف اقتصادی کشور هنوز اقدام موثری از ایشان و سازمان متبوع مشاهده نمی‌شود. عملکرد رییس از آن جهت قابل انتقاد است که مسوولیت‌های بانکداران درخصوص مطالبات معوق را انکار می‌کنند و به عهده «جوسازی‌های رسانه‌یی» می‌گذارند... و بسیاری موارد دیگر. چنین مشابهت‌هایی در هیچ نقطه از جهان یافت نمی‌شود و این حاصل همان رقابتی است که از مفاد سرمقاله مستفاد می‌شود. سرمقاله منظور از آن جهت قابل انتقاد است که بدون در نظر گرفتن وجود و حقوق مشتریان در یک فرایند کاملا یک‌طرفه آمرانه، از رقابتی دفاع می‌شود که از عناصر مورد نیاز فقط اختیار و تسلط بانک‌ها بر منابع غیرقابل دفاع پولی کشور را داراست و از آن «به کشتن و عقیم کردن عنصر رقابت» یاد می‌شود.

مشاهده صفحات روزنامه