متاسفانه واژه اقتصاد مقاومتی از بدو طرح دچار شعارزدگی و سیاست‌زدگی شد اما اگر اقتصاد مقاومتی را حذف اعوجاجات موجود در اقتصاد قلمداد کنیم، باید با جدیت از آن دفاع کرد. چیزی که همه می‌دانیم آنست که اقتصاد ایران بیمار است و رشد پایین اقتصادی ما در بلندمدت باوجود داشتن مواهب مختلف نشانه این مساله است. حال اگر همه به‌دنبال رشد بالا هستند به‌طور طبیعی باید به این موضوع پرداخت که بیماری چیست و چگونه می‌توان آن را اصلاح کرد. مشکلی که بلافاصله رخ می‌نماید آنست که آیا زمان حل مشکل بیماری الان است یا نه. شاید یک فیلسوف در بیان حقیقت کاری به زمان و مکان نداشته باشد اما یک سیاستمدار همه مسایل را در چارچوب مصلحت نگاه می‌کند یعنی زمان و مکان مناسب برای طرح یک حرف یا اقدام درست چیست.
به عبارت دیگر در سیاست‌گذاری اقتصادی صرفا اقتصاد مطرح نیست بلکه اقتصاد سیاسی نیز مطرح است.
حال اگر قرار است اقتصاد بیمار ایران مداوا شود چه زمان برای انجام این مداوا بهتر است؟ شاید این جمله را بسیار شنیده باشیم که اقتصاد ایران دچار مشکلات ساختاری است یعنی بیماری اقتصاد ایران مشکلاتی اساسی است و رفع و درمان این بیماری به سادگی و بدون خونریزی و درد ممکن نیست. به عبارت دیگر حل این مشکل نیازمند یک جراحی است. حال به این سوال برگردیم که زمان مناسب برای انجام این جراحی چه زمانی است؟
