دو روز پس از آنکه هیاتمنصفه سنتلوییس امریکا رای گناهکار ندانستنِ دارن ویلسون، افسر پلیس فرگوسن، را اعلام کرد شورشها و اعتراضات مربوط به این حکم ایالتهای مختلف امریکا را ناآرام کرده است؛ شرایطی که انتظار میرود همچنان ادامه داشته باشد.
بهگزارش راشاتودی، در آگوست ۲۰۱۴، زمانیکه دارن ویلسون در مواجهه با مایکل براون ۱۸ساله درنگ نکرد و با شلیک ۱۲گلوله این پسر سیاهپوست را از پا در آورد، شلیک گلولههای ویلسون تنها براون را از پا در نیاورد بلکه جرقهیی بود بر انبار باروت اعتراضات سیاهپوستان امریکا.
مایکل براون ۱۸ ساله در زمان وقوع حادثه اسلحهیی نداشت و هیچ سوءسابقهیی در پروندهاش ثبت نشده بود. زمانیکه خبر مرگ بروان بهدست گلولههای ویلسون منتشر شد پلیس گزارشهای ضد و نقیضی درباره عملکرد این افسر پلیس ۲۸ساله منتشر کرد. بنا بهگفته بسیاری از شاهدان عینی ماجرا، براون مرتکب خطایی نشده بود اما پلیس ادعا میکرد که او در نتیجه شرکت در سرقت سیگار هدف گلوله قرار گرفته است. تنها چند روز پس از وقوع این حادثه یکی از شهروندان امریکا که بهصورت تصادفی شاهد این صحنه بوده ویدیویی را منتشر کرد که نشان میداد اظهارات پلیس خلاف واقع است و ویلسون تیر خلاص را در مرحله آخر به سر براون شلیک کرده است.
۲۵نوامبر (۵آذر) پس از صدور رای تبرئه ویلسون ازسوی دادستان سنتلوییس، آرامش شکننده فرگوسن از بین رفت. رابرت مک کلاچ، دادستان سنتلوییس در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که اعضای هیاتمنصفه پیش از آنکه اتهامی به ویلسون وارد کنند، برای بیش از دو روز در این باره مشورت کرده بودند. رای هیاتمنصفه پس از ثبت اظهارات بیش از ۶۰ شاهد ازجمله اظهارات سه نفر از پزشکان پزشکی قانونی صادر شد. تنها کمی پس از اعلام رای هیاتمنصفه، جی نیکسون، فرماندار ایالت میسوری در میان جمعیتی که در محل کشته شدن براون تجمع کرده بودند حاضر شد و از آنها خواست که آرامش خود را حفظ کنند.
تنها کمی پس از صدور رای هیاتمنصفه، مصاحبه شبکه ییبیسی با دارن ویلسون پخش شد. ویلسون در این مصاحبه ادعا که در وجدانش از انجام این کار آسوده است. او در این مصاحبه اعلام کرد که هیچ راهی جز شلیک نداشته چراکه براون در لحظه وقوع حادثه بنا بهدستور او دستانش را بالا نبرده بود. ویلسون درباره اتفاقات لحظه وقوع حادثه گفت: «من در ماشین را باز کردم و به مایکل گفتم بیا اینجا؛ اما مایکل به من فحش داد و درب ماشین را کوبید؛ بعد با مشت بهصورت من زد و شروع کرد به فرار. ویلسون گفت مایکل 10ثانیه تمام داشت مرا میزد چون من در برابر هیکل بزرگ او یک موش بودم. بعد او پشت به من کرد و من داد زدم برگرد یا شلیک میکنم، مایکل سعی کرد اسلحه من را بگیرد و با آن به خودم شلیک کند که من پیشدستی کردم. من سه بار شلیک کردم اما دست مایکل روی ماشه بود و گلوله خارج نشد. سپس با خودم گفتم من حق دارم به این نوجوان شلیک کنم یا نه؟ تصمیم گرفتم شلیک کنم چون اگر این کار را نمیکردم او مرا میکشت.»
اعتراضات مربوط به قتل براون از تبعیض نژادی سفیدپوستان علیه سیاهپوستان نشأت میگیرد. بسیاری از سیاهپوستان امریکایی معترض هستند که تبعیض نژادی علیه آنها هنوز وجود دارد و پلیس دررابطه با وقوع جرم تمرکزش را بیشتر روی سیاهپوستان امریکایی قرار داده است.
بلافاصله پس از صدور رای دادگاه سنتلوییس، وکلا و نمایندگان خانواده براون با صدور بیانیهیی اعتراض خود را اعلام کردند و خواستار دخالت دولت فدرال در این پرونده شدند. وکیل خانواده براون در توصیف روند قتل جوانان سیاهپوست به دست افسران پلیس بهخصوص در ایالتهای جنوبی امریکا گفت: «پاسخ ثابت سیستم قضایی به کشته شدن جوانان بهدست افسران پلیس، تبرئه پلیس قاتل است. ما از شنیدن این رای متعجب نشدیم، البته این تصمیم دادگاه خانواده مایکل را ناراحت کرد. ما به سیستم قضایی امریکا میگوییم که شما قلب ما را شکستید ولی پشتمان را نه.»
رای جنجالی دادگاه و اعتراضات مربوط به آن دست آخر نهتنها شهر فرگوسن بلکه دیگر ایالتهای امریکا را به آشوب کشاند. در تظاهرات مختلفی که در ایالتهایی چون فرگوسن، سیاتل، آلبوکرکی، سنلوییس، کلیولند، میشیگان، مین، جورجیا و ویسکانسین اتفاق افتاد معترضان پلاکاردهایی در دست داشتند که روی آنها نوشته شده بود؛ «دستها بالا، شلیک نکنید.»
شب دوشنبه شدت اعتراضات در حدی بود که پلیس برای ایجاد آرامش مجبور به شلیک گلوله و گاز اشکآور شد. همان زمان، باراک اوباما، رییسجمهور امریکا که برای مساله مربوط به مهاجران امریکایی به شیکاگو سفر کرده بود در پیامی خشونتهای صورت گرفته در ایالتهای مختلف را سرزنش کرد. اوباما در پیام خود گفت: «میدانم که بسیاری از مردم از این تصمیم ناراحت هستند. این ناامیدی که ما شاهدش هستیم درباره یک حادثه خاص نیست. آنها ریشه عمیقی در بسیاری از جوامع رنگین پوست دارند که حس میکنند قوانین ما همواره غیرمنصفانه اجرا میشود. راههای سازندهیی برای بیان و مطرح کردن این ناامیدیها وجود دارد. راههای مخربی نیز برای واکنش وجود دارد. آتش زدن ساختمانها، خودروها و تخریب اموال و بهخطر انداختن جان مردم این اقدامات مخرب است و هیچ توجیهی برای آن پذیرفتنی نیست. اقدامات مذکور عمل مجرمانه است و عاملان آن تحت پیگرد قرار میگیرند.»