ملا منصور در سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۵ در بند تیمور، در روستایی در ولسوالی میوند ولایت قندهار به دنیا آمد. او در سال‌های جنگ علیه نیروهای شوروی سابق همراه با شمار دیگری از اعضای خانواده‌اش، در کنار مجاهدین علیه شوروی جنگید. او هم مانند شمار دیگری از اعضای خانواده‌اش عضو حزب اسلامی به رهبری یونس خالص بود. حزب اسلامی یونس خالص، یکی از هفت حزب جهادی افغان بود که در دهه 80 در پاکستان فعالیت داشتند.
ملا منصور در جمع نخستین گروه طالبان بود که در سال ۱۹۹۴ ولایت قندهار را تصرف کردند و در دو سال پس از آن، گروه‌های مجاهدین را به‌جز «اتحاد شمال» از میان برداشتند. بعد از اینکه گروه طالبان در سال ۱۹۹۶ کابل را تصرف کرد، ملا منصور نخست مسوولیت شرکت هوایی آریانا را به عهده گرفت و سپس وزیر هوانوردی طالبان شد. گزارش شده که او مسوولیت نیروی هوایی را هم برعهده داشت. او متهم است که در جریان حکومت طالبان، از پول مواد مخدر برای خود در کشورهای عربی خلیج فارس سرمایه‌گذاری کرده است. بعد از سقوط رژیم طالبان در سال ۲۰۰۱، او والی نام‌نهاد ولایت قندهار شد؛ سمتی که نشانه‌یی از موقعیت بالای او در گروه بود. پس از آن ملامنصور عضو شورای رهبری طالبان، معروف به شورای کویته شد. گفته می‌شود که ملامنصور از افراد نزدیک به ملاعمر، رهبر پیشین طالبان بود. قبل از اینکه ملا برادر، مسوول نظامی طالبان در سال ۲۰۰۷ از سوی پاکستان به زندان بیفتد، ملامنصور یکی از دو معاون وی بود. بعد از بازداشت ملا برادر، منصور به عنوان فرد شماره دو این گروه فعالیتش را شروع کرد. ملامنصور در غیاب ملاعمر، سرپرستی تمام فعالیت‌های سیاسی، نظامی و تبلیغاتی طالبان را به دوش داشت و خط مشی طالبان را تعیین می‌کرد؛ اما ظاهرا برای نگه داشتن اتحاد طالبان، مرتب از نام ملاعمر بهره می‌گرفت. در آغاز رهبری ملامنصور گفته می‌شد به‌دلیل اینکه او با ملاعمر نزدیک بوده، از جمله حامیان گفتوگوهای صلح است. ولی با گذشت نزدیک به ۱۰ ماه از رهبری او، طالبان همواره از هرگونه گفت‌وگوی صلح دوری کردند. بعد از نشست چهارم گروه چهارجانبه هماهنگ‌کننده صلح افغانستان، قرار بر این بود که نخستین گفتوگوهای رودرروی دولت افغانستان با طالبان، فوریه برگزار شود؛ اما طالبان درخواست گروه چهارجانبه صلح را رد کرد.
