دوباره نمیخوام...
بشه باور من، که دیگه نمیاد انگار...
از دیروز هزار بار این خبر را خواندیم... مرتضی پاشایی فوت کرد... امیدوار شدیم که این خبر هم شایعه باشد، شایعه‌یی که این روزها بدجور رواج دارد و هرازچندگاهی هنرمندان و چهره‌های مشهور را که در بستر بیماری هستند، با خود درگیر می‌کند. دوست داشتیم این‌بار هم خبر فوت پاشایی شایعه باشد، شایعه‌یی که روح را آزار می‌دهد اما در نهایت خوشحالمان می‌کند که پاشایی هنوز هم دربین ماست، هرچند که بیماری سخت و طاقت‌فرسا، طاقت او را تاق کرده باشد. نفس کشیدن او روی تخت بیمارستان، امید را در دل خانواده، اهالی موسیقی و هوادارانش زنده نگه داشته بود، اما از دیروز صبح این کورسوی امید قطع شد و مرتضی پاشایی جاودانه شد. درد و رنج بیماری سرطان در یک سال اخیر، جسمش را به‌شدت ضعیف کرده بود اما تا آخرین لحظه‌های زندگی، امید در چشمانش موج می‌زد. در هیچ‌یک از مصاحبه‌های پاشایی، خبری از یأس و ناامیدی نبود و همین روحیه موجب شده بود تا همه به بهبودی او امیدوار باشند. اما بیماری سرسخت‌تر از اینها بود و در نهایت پاشایی از دنیا رفت. او که تنها 30سال داشت، در این چندسالی که کار موسیقی را به‌طور حرفه‌یی انجام می‌داد، محبوبیت فوق‌العاده‌یی پیدا کرده
بود و احساس خاصی که در تک‌تک کارهای او حس می‌شد، دلنشین بود. اما ماه رمضان امسال بود که صدای مرتضی پاشایی، میهمان هر روز خانه‌ها شد و برای خیلی‌ها شنیدن تیتراژ برنامه ماه عسل با صدای او، حس دیگری داشت. حالا مرتضی پاشایی دیگر آهنگ جدیدی نمی‌خواند، کنسرت برگزار نمی‌کند اما یاد و احساس او بین طرفدارانش همچنان جاری خواهد بود. حالا آهنگ‌هایی که از او به یادگار مانده است، بارها و بارها شنیده می‌شود، آلبوم‌های گل‌بیتا، یکی هست و اسمش عشقه بیشتر از قبل و با حال و هوایی خاص شنیده می‌شود.
اما دوستداران مرتضی پاشایی، او را در ایستگاه آخر نیز تنها خواهند گذاشت و برای بدرقه او صبح فردا(یکشنبه)، مقابل تالار وحدت حاضر می‌شوند و به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س)
حرکت خواهند کرد.
