اگر داغ دل بود ما دیدهایم
اگر خون دل بود ما خوردهایم
گواهی بخواهید اینک گواه
همین زخمهایی که نشمردهایم
مژگان عسگری دکتر قیصر امینپور متولد دوم اردیبهشت 1338 در گتوند دزفول (خوزستان) در 48سالگی در بیمارستان دی تهران درگذشت. طی سالهای 1360تا 1371دبیرشعر هفتهنامه سروش همچنین سالها به اتفاق بیوک ملکی و فریدون عموزادهخلیلی سردبیری سروش نوجوان را برعهده داشت.
نخستین مجموعه شعرهایش «تنفس صبح» و «در کوچه آفتاب» را سال 1363 منتشر کرد. در سال 1357 به رشته ادبیات فارسی تغییر رشته داد و توانست دوره کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای خود را از دانشگاه تهران دریافت کند. در همان سال با یاران نزدیک خود چون سیدحسن حسینی، سلمان هراتی، حسامالدین سراج و...گروه هنر و اندیشه اسلامی را شکل دادند. گروهی که در حقیقت میتوان آنان را بنیانگذاران حوزه هنری نامید. او عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و برنده جایزه نیما یوشیج (مرغ آمین بلورین) بود. قیصر امینپور از سال 1370تدریس در دانشگاه تهران را آغاز کرد.
مجموعه شعر« آینههای ناگهان» در سال 1372، گزینه اشعار (1378) و « گلها همه آفتابگردانند» (1380) از دیگر آثار این شاعر نامدار است. از آخرین فعالیتهای وی به برگزاری کلاسهای شعر در خانه شاعران ایران میتوان اشاره کرد.
امینپور در دهههای بعد زندگیاش شاعر جنگ میشود. او که جنگ را با پوست و گوشت و استخوان خود احساس کرده، شعرهایش نیز بازگوکننده جنگ میشود. چنانچه بیشک میتوان گفت قیصر شاعری از نوادر ادبیات جنگ و پایداری است.
سالها بعد امینپور پا را از محدوده شعر جنگ فراتر گذاشته و اشعارش در دل نسلهای دوم و سوم انقلاب نفوذ کرده و شاعر مورد علاقه این نسل میشود. شاعری که آرمانگرایی را به واقعگرایی بدل میکند. دفتر شعر« آینههای ناگهان» نمونه بارز اشعار عاشقانه و عارفانه و نمونه آشکار درد دل و واگویههای نسل امروز است.