منشور حقوق شهروندی به تازگی از سوی رییس‌جمهور رونمایی شده است.
به اعتقاد من، با وجود ایراداتی که درخصوص جنبه‌های مختلف منشور حقوق شهروندی مطرح می‌شود که اشکال و الوان گوگانی دارد به نظر بنده- همچنان که بارها گفته‌ام- اصولا هر نوع بحثی که راجع به حقوق مردم و نحوه استیفای آن و تعریف انواع آن شود، مغتنم و مورد تایید است.
زیرا به هر حال، این متن باقی خواهد ماند و چه برای دولتی که مبدع و مبتکر آن است و چه برای دولت‌های بعدی و چه برای کل نظام، ایجاد تکلیف خواهد کرد.
این تکلیف حتی اگر به تمامی ضمانت اجرا نداشته باشد باز هم نوعی فشار و درگیری اخلاقی برای دولتمردان ایجاد می‌کند و چه بسا مقدمه مطالبه مردم باشد که این خود امری فرخنده و زیباست.
اگر بخواهم در مورد بازتاب بین‌المللی این رونمایی یا تاثیر آن بر وجهه حقوق بشری ایران صحبت کنم باید تاکید کنم که این چیزی نیست که زمان ابراز و انتشار آن قابل محاسبه باشد و مطمئنا از قوه به فعل درآمدن مفادش مستلزم مقدماتی خواهد بود. بنابراین فعلا به نفس وجود آن باید به دید مثبت نگریست.
