روزنامه نیویورک‌تایمز از رویارویی بانک‌های بزرگ با یک فشار دیگر در امریکا خبر داده است. تیتر دیگر صفحه اول این روزنامه به 43 دانشجوی ناپدید، یک گور دسته‌جمعی و یک فرضیه که در برابر پلیس مکزیک قرار گرفته می‌پردازد و در عین حال از مسایلی که پیش روی سرویس مخفی امریکا قرار دارد، خبر می‌دهد.
وال استریت ژورنال می‌نویسد: «افراطیون پرچم سیاه را در برابر ناتو به اهتزاز درآوردند» این خبر اشاره‌یی است به افراشته شدن پرچم سیاه داعشی‌ها که در کوبانی و نزدیک مرز ترکیه در سوریه به اهتزاز درآمده است. خبر بعدی این روزنامه از مراحل پیشرفت دو شقه شدن کمپانی بزرگ اچ‌پی خبر می‌دهد.
روزنامه تایمز لندن از گسترش ابولا و رسیدن آن به اروپا با آلوده شدن یک پرستار اسپانیایی خبر می‌دهد. این روزنامه نیز تصویر یک خود را به افراشته شدن پرچم داعشی‌ها اختصاص داده و صفوف تانک‌هایی را که به جنگ داعشی‌ها می‌روند، تصویر کرده است. خبر دیگری نیز حکایت از این دارد که با انتقاد بزرگان حزب کار بریتانیا از اد میلیبند، حمایت از این حزب در نظرسنجی‌ها پس از چهار سال کاهش رو به افزایش گذاشته است.
لس‌آنجلس تایمز در سرمقاله خود نگاهی به حملات امریکا و استراتژی مقابله با داعش داشته. در این نوشته آمده است؛ عملیات هوایی در عراق و سوریه نتوانسته پیشروی‌های داعش را متوقف کند. با وجود بمباران‌های امریکا، این گروه تهاجماتی را در عراق داشته و مناطق جدیدی را در استان الانبار به دست آورده و حملات خود را در سوریه نیز ادامه می‌دهد. عملیات هوایی و بمباران‌ها شانسی برای از بین بردن پناهگاه‌های داعش نداشته و حالا پس از گذشت حدود 50 روز از این شکست زمان آن رسیده تا رویکرد دیگری به کار گرفته شود: استفاده از نیروی ویژه امریکا روی زمین.
سرمقاله نشریه واشنگتن پست به موضوع تظاهرات اخیر هنگ‌کنگ پرداخته است. در این نوشته آمده روایتی که رسانه‌ها از اعتراض‌های هنگ‌کنگ دارند و آن را تلاش برای کسب دموکراسی علیه ستمگری‌های پکن می‌دانند، نادرست است. این جنبش میدانی بخشی از گرایش جهانی است که شاید یادآور اعتراضات اوکراین نیز باشد و احتمال نمی‌رود که پایان خوشی برای هنگ‌کنگ داشته باشد. گرایشی که پس از جنگ سرد و در مناطق مختلفی از شوروی تا جنوب شرق آسیا و دنیای عرب تا اوکراین شایع بوده و زندگی و آینده صدها و میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار داده است. این جنبش‌ها اغلب با استفاده از خشونت کنار گذاشته می‌شوند. در مناطقی هم که موفقیت داشتند، دوره‌های طولانی از رنج و تخریب را در بر داشته‌اند (اوکراین نمونه‌ای از آن است که سال‌ها انقلاب‌های رنگی، کشور را چند پاره و موجودیت کشور را با تهدید مواجه کردند).
