منوچهر ستوده، جغرافیدان، پژوهشگر ادبی و از مفاخر ملی ایران، پس از یک دوره بیماری ناشی از عفونت ریه، در سن ۱۰۳سالگی و در بیمارستان طالقانی چالوس، دارفانی را وداع گفت. پیکر استاد ستوده صبح یکشنبه ۲۲ فروردین از محل این بیمارستان به طرف قبرستان تازهآباد سلمانشهر تشییع میشود تا به وصیت خودش در کنار دوستش زندهیاد دکتر صادقکیا، رییس اسبق فرهنگستان زبان و ادب فارسی، به خاک سپرده شود. دکتر منوچهر ستوده از مفاخر بنام ایران بود که در ۲۸ تیر ۱۲۹۲ در عودلاجان، از محلههای قدیم تهران به دنیا آمد. فهرست کتابهای دکتر ستوده شامل ۵۲ جلد کتاب میشود و او ۲۸۶ مقاله به رشته تحریر درآورده است. کتابها و مقالات استاد ستوده که از جمله آنها میتوان به «فرهنگ گیلکی»، «فرهنگ کرمانی»، «فرهنگ بهدینان»، «حدودالعالم منالمشرق الیالمغرب»، «دیوان امیر پازواری»، «قلاع اسماعیلیه در رشتهکوههای البرز»، «تاریخ گیلان و دیلمستان» و «از آستارا تا استرآباد» اشاره کرد، نشان از دلبستگی ژرف و عمیق ایشان به تاریخ و دامنه و پیشینه فرهنگ ایرانی دارند.