مجید مجیدی در آستانه ولادت حضرت محمد (ص) سکوت چند ماههاش را درباره برخی حواشی فیلم محمد (ص) شکست. این کارگردان سینمای ایران که همزمان با اکران فیلمش کمتر در محافل هنری حاضر شده بود، 7 دی ماه در آستانه ولادت پیامبر اکرم (ص) در دو برنامه غیر سینمایی حاضر شد و درباره فیلم «محمد رسولالله(ص)» و حواشی مطرح شده درباره اکران این فیلم و اسکار سخن گفت. مجید مجیدی کارگردان فیلم «محمد رسولالله (ص)» ابتدا در سومین همایش بینالمللی یاران صلوات شرکت کرد و گفت: شاهدیم در این سالها در دنیا قرائتهای زشتی از دین مبین اسلام و پیامبر اکرم (ص) به وجود آمده و متاسفانه در جهان اسلام هم نسبت به پیامبر غفلت شده است. من معتقدم نام مقدس اسلام را عدهیی به سرقت بردند و این قرائتها هیچ نسبتی با اسلام واقعی ندارد. یکی از دلایل اصلی این امر هم غفلت ما در جهان اسلام است که هیچ کار شایستهیی تاکنون برای معرفی این شخصیت برجسته عالم هستی صورت ندادهایم.
کارگردان فیلم «محمد رسولالله (ص) » که در سالن اجلاس سران سخن میگفت، اظهار کرد: در سایر ادیان کارهای زیادی برای نمادسازی صورت گرفته است، ولی ما درباره پیامبر(ص) هیچ کاری نکردهایم. در کشور شیعی ما هم پیامبر(ص) در فرهنگ عمومی نقشی که شایسته اوست ندارد، برای مثال ما نذر بیبی سکینه داریم اما نذر پیامبر نداریم. این کارگردان درباره تاثیر جهانی فیلم «محمد رسولالله(ص) » نیز اظهار کرد: در طول مدتی که فیلم ساخته میشد، تصور ما این بود که این فیلم میتواند دریچهیی جدید به زندگانی پیامبر (ص) باز کند اما متاسفانه راه این فیلم را از هر طرف بستهاند و از فیلمی که درباره کودکی پیامبر(ص) است، هم واهمه دارند. از طرفی عربستانسعودی با دلارهای نفتی خود راه اکران در کشورهای عربی را بسته است، از طرفی دیگر دنیای غرب هم نمیخواهد تجلی اسلام در جهان هویدا شود و تلاش گستردهیی وجود دارد که راه این فیلم را ببندند.
مجید مجیدی با بیان اینکه در کشور خود ما هم هجمههای زیادی در طول مدت اکران فیلم صورت گرفته است، اظهار کرد: دگراندیشان از گروههای مختلف چنان هجمهیی را بر ما روا داشتند که من گاهی با خود فکر میکنم، مگر ما چه کردهایم و چرا این نگاههای منفی وجود دارد؟!
او در پاسخ به اینکه آیا کنار گذاشتن فیلم از جوایز اسکارسیاسی بوده است؟ گفت: در حال حاضر شرایط را برای پاسخ به این سوال مناسب نمیدانم، چرا که بحث در این باره مفصل است و مطالب مهمی دارم که انشاءالله در فرصتی دیگر باید آنها را به مردم بگویم. کارگردان «محمد رسولالله(ص)» در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نبود برای پخش بینالمللی فیلم از یک پخشکننده جهانی استفاده میشد؟ گفت: فکر نمیکنم مشکلات پخش جهانی فیلم به پخشکننده ارتباط داشته باشد، چون آنها با اساس کار ما مشکل دارند. در مورد فیلم مصطفی عقاد هم این مشکلات وجود داشت و نمایش این فیلم تا دو، سه سال ممنوع و در هالهیی از ابهام بود اما بالاخره راه برایش باز شد، البته کشورهایی مثل عربستان همچنان فیلم را در محاق توقیف نگه داشتند. مجید مجیدی 7 دی ماه پس از حضور در همایش ذکر صلوات در سالن اجلاس سران به تالار وحدت رفت تا در اختتامیه جشنواره داستان کوتاه «خاتم» مورد تقدیر قرار بگیرد. مجیدی در پاسخ به اینکه آیا آینده فیلم تنها به اسکار ختم میشود و آیا این جریانسازیها به نفع فیلم است یا خیر؟ گفت: این جریانسازیها بحثهایی است که وجود دارد، اما فیلم کار خود را
میکند. «محمد رسولالله (ص)» فیلمی نیست که تاریخ مصرف داشته باشد. او در پاسخ به این پرسش که برنامه سازمان سینمایی برای اکران این فیلم خوب بوده یا خیر؟ هم مطرح کرد: چون کارهایی که در کشور ما انجام میشود، نهادینه نیست کار جشنوارهها هم متاسفانه مثل بسیاری دیگر از کارهای ما نهادینه نیست. موضوع هم فقط به این دولت و آن دولت مربوط نمیشود، باید در این زمینه کارهای نهادینه کرد. این کارگردان سینما گفت: چون میلاد پیامبر (ص) است، نمیخواهم وارد گله شوم. گلههایی وجود دارد از جمله اینکه جهان اسلام چقدر در نشان دادن چهره پیامبر عظیمالشأن اسلام (ص) کوتاهی کرده است. اگر امروز قرائتهای بسیار غلطی در جهان اسلام از پیامبر (ص) میشود از همین کوتاهی در معرفی این شخصیت والامقام است. مجیدی اظهار کرد: در حوزه سینما تا به حال 200 فیلم درباره حضرت عیسی (ع)، 120 فیلم درباره حضرت موسی (ع) و 42 فیلم درباره بودا ساخته شده است اما درباره پیامبر (ص)، یک فیلم توسط مرحوم مصطفی عقاد ساخته شد و دومین فیلم هم قرعه به نام کشور ما بود. مجیدی به نهادینه نشدن کارهای فرهنگی در کشور اشاره کرد و گفت: در نهادینهسازی فرهنگی و تولید آثار مهم به
خاطر همین نهادینه نشدن ما در حوزه جنگ و انقلاب نیز کارهای بزرگی نتوانستهایم انجام بدهیم. مسوولان هم همیشه به دنبال انجام کارهای روزمره بودهاند و به همین خاطر به روزمرگی افتادهاند. جشنواره «خاتم» یکی از کارهایی است که میخواهد، نهادینه باشد تا به واسطه آن بذری کاشته شود و در آینده ما شاهد خلق آثار شاخص در حوزه ادبیات داستانی و رمان باشیم.