مازیار معتمدی
اکونومیست
مهندسی ژنتیکی- ویرایش بشریت
قابلیت خواندن، مطالعه و مقایسه رشته‌های دی‌ان‌ای انسان‌ها و هزاران گونه دیگر امروز امری عادی شده است. اما حالا یک تکنولوژی جدید قول ویرایش سریع و ارزان اطلاعات ژنتیکی را می‌دهد. این تکنولوژی می‌تواند نقص‌های ژنتیکی که زندگی بسیاری را تحت تاثیر قرار می‌دهند را تصحیح کند و درعین حال منادی این امکان در آینده است که والدین بتوانند کودکان‌شان را هرطور که می‌خواهند درست کنند. این تکنولوژی به نام CRISPR-Cas9 یا به‌طور مختصر CRISPR شناخته می‌شود و شامل یک تکه آر‌ان‌ای یا پیغام‌رسان شیمیایی که بخشی از دی‌ان‌ای را هدف قرار می‌دهد و همچنین آنزیمی می‌شود که می‌تواند ژن‌های ناخواسته را حذف و ژن‌های جدید را جایگزین آنها کند. سال‌ها و شاید هم دهه‌ها طول خواهد کشید تا CRISPR بتواند برای طراحی کودکان به کار رود، اما از همین حالا بحث‌های سفت و سختی درباره آن به وجود آمده است.
این تکنولوژی پتانسیل بسیار بالایی دارد، اما قوانینی برای اداره آن باید وضع شوند. اگر ثابت شود که این تکنولوژی برای انسان‌ها امن است، باید مکانیسم‌هایی برای رویارویی با مسائلی ازجمله اجازه مشترک و برابری هم تعیین شوند. ممکن است بعضی والدین تصمیم‌هایی بگیرند که مسلما برای فرزندان‌شان خوب نخواهند بود و ازسوی دیگر، اگر این احتمال وجود داشته باشد که بتوان با دستکاری ژنتیکی کودکان را باهوش‌تر کرد، آیا این امکان فقط باید محدود به ثروتمندان باشد؟ فکرکردن درباره چنین مسائلی درست است اما این مشکلات نباید مزیت‌های CRISPR را محدود کنند یا جلو پیشرفت آن را بگیرند. جهان وسیله‌یی برای اهدا کردن زندگی‌های سالم‌تر، طولانی‌تر و باکیفیت‌تر به مردم دارد. باید آن را در آغوش گرفت.
سیاستمداران شاعر هند- زنبور عسل و روح
بهار پیش ویدیویی بحث‌برانگیز از سلمان خورشید وزیر امور خارجه سابق هندوستان درمراسمی فرهنگی در کنار همسر سفیر آلمان در دهلی منتشر شد و سفیر آلمان هم از آن به عنوان راهی برای نزدیک‌ترکردن روابط فرهنگی بین دوکشور استفاده کرد. سیاستمداران دیگر هم تا به حال استعدادهای خلاقانه خود را به نمایش گذاشته‌اند؛ ماماتا بانرجی وزیر ارشد غرب بنگال نقاشی‌های اکریلیک از گل و اسب و تصاویر انتزاعی می‌کشد که به قیمت 300هزار روپیه (4500دلار) به فروش می‌رسند. او همچنین 53 کتاب هم منتشر کرده است!
این ماه هم نارندرا مودی نخست‌وزیر هند کتاب شعر و نثر خود را منتشر کرد و درباره‌اش گفت: «من به شعرهایم به عنوان آثار ادبی خارق‌العاده نگاه نمی‌کنم، آنها جریان افکار درونی من هستند، مانند چشمه‌یی از آب تازه». چشمه آب اشعارش تازه باشند یا خیر، بعضی‌های‌شان ماچو به نظر می‌رسند (مانند «مغرور مثل یک هندو») و بعضی‌های دیگر هم احساسی هستند (مثل «در دوران‌های متفاوت، احساس زنبور عسل می‌کنم»). اما چرا سیاستمداران این کار را می‌کنند؟ شکار گوپتا مقاله‌نویس می‌گوید سیاستمداران این کار را برای «به دست آوردن‌شان روشن‌فکری» انجام می‌دهند. آقای مودی هم می‌گوید تنها به عنوان راهی برای ارتباط برقرار کردن شعر می‌نویسد: «بهار بیرون‌ریز افکار درونی‌ام تا دوردست جاری می‌شوند و به هر روح دسترسی پیدا می‌کنند.»
اِن‌جی‌او‌های چین - سرکوب جوخه‌های کوچک
اوایل امسال دولت چین پنج زن را که مشغول برگزاری کمپینی علیه آزار جنسیتی در اتوبوس‌های این کشور بودند، دستگیر کرد. این به خاطر این نبود که رهبران چین باور دارند آزار جنسیتی چیز خوبی است، بلکه به این دلیل بود حزب کمونیست نگران این است که نتواند هر سازمانی را کنترل کند.
این پنج زن کاملا صلح‌جو، اما سازمان‌دهی‌شده بودند و داشتند در معرض دید عموم اعتراض خود را بیان می‌کردند و همین مساله آنها را خطرناک کرد. سرکوب کردن انجیاوها (سازمان‌های مردم‌نهاد) نه تنها ظالمانه است، بلکه اشتباه هم هست. با وجود اینکه بعضی انجیاوها در مسیر اشتباه حرکت می‌کنند، آنها درمجموع به نفع جامعه هستند و می‌توانند توجه مردمی را به سوی مسائلی که دولت ممکن است آنها را نادیده گرفته باشد جلب کنند.
رشد جامعه مدنی باعث ثبات یک کشور می‌شود و همان توازن اجتماعی را به وجود می‌آورد که حزب کمونیست می‌گوید خواستار آن است. شی جین‌پینگ رییس‌جمهور چین دارد با این جوخه‌های کوچک با ریسک آسیب رساندن به خود و ملتش بدرفتاری می‌کند.
