«هرگز نمی‌توانم دوباره او را بغل کنم. اما تو را می‌بخشم»- به نوبت، آنها روز جمعه به صفحه نمایشی که در گوشه دادگاه قرار داشت و به صورت بی‌احساس مرد جوانی که به بی‌مادرکردن آنها، گرفتن جان یک پسر جوان و به پایان رساندن زندگی همسری دوست‌داشتنی متهم بود، نگاه کردند و آنها پاسخ او را با بخشش دادند. نادین کولیِر دختر اتل لنس 70ساله، یکی از قربانیان درحالی که صدایش از درد و رنج دورگه شده بود، گفت: «تو چیزی بسیار ارزشمند را از من گرفتی. من هرگز نمی‌توانم با او صحبت کنم. هرگز نمی‌توانم دوباره او را بغل کنم. اما تو را می‌بخشم و روحت را می‌بخشم».
این نخستین جلسه دادگاه دیلن روف برای رسیدگی به اتهام قتل نژادپرستانه 9 مرد و زن سیاه‌پوست در کلیسای اسقفی متودیست امانوئل آفریکن بود. انگار جلسه مطالعه انجیل قربانیان هرگز به پایان نرسیده بود و اعضای خانواده‌های قربانیان درسی از بخشش دادند و از باوری سخن گفتند که توسط خشونت و سوگواری تحت تاثیر قرار نگرفته بود. آنها از او خواستند توبه کنند و در درگاه خداوند به گناهانش اعتراف کند.
«تام سایر» و مطالب دادگاهی: مخلوط جدید کلاس‌های ادبیات انگلیسی- در مدرسه هریسون نیویورک، دانش‌آموزان کلاس دهم مقاله‌هایی درباره اختلال دوقطبی و ذهن بالغ می‌خوانند تا بتوانند شخصیت هولدن کالفیلد در کتاب «ناتور دشت» را بهتر درک کنند. شاگردان کلاس هشتم فلوریدا درباره «تام سایر» می‌خوانند و بعد هم مقاله‌یی درباره بی‌کاری نوجوانان را مطالعه می‌کنند. استانداردهای مطالعه جدید که توسط 40 ایالت مورد استفاده قرار می‌گیرند، تغییرات بسیاری را به نحوه تدریس سنتی اعمال کرده‌اند، اما یکی از پایه‌یی‌ترین این تغییرات، اجباری بودن خواندن مطالب غیرداستانی است. منطق پشت این نیاز هم این است که در کالج یا سر کار، از دانش‌آموزان انتظار خواهد رفت تا بیشتر به جای مطالب ادبی، مطالب اطلاعاتی بخوانند و دانش‌آموزان امریکایی خیلی خوب آماده این کار نیستند. بسیاری از معلمان درس ادبیات انگلیسی ابتدا نگران این بودند که مدارس این کار را با حذف آثار کلاسیک انجام دهند و این اتفاق هم تا حدودی افتاده است. اما بیشتر مناطق توانسته‌اند بخش بزرگی از آثار قبلی مورد مطالعه خود را حفظ کنند و در عین حال مقالات، متن‌ها، مستندها، نقشه‌ها و آثار
غیرداستانی جدید دیگری را نیز به آن اضافه کنند.
واشنگتن پست
مرگ افغان‌ها در عراق، جاذبه داعش را نشان می‌دهد- همان‌طور که والی محمد دروازی داشت گوش می‌کرد، بدترین ترس‌هایش به حقیقت پیوستند. پسر 23ساله او محمد رافی، دوماه پیش همراه چند نفر دیگر از هم‌کلاسی‌های سابقش در دانشگاه کابل ناپدید شده بود. حالا دروازی با یکی از همین هم‌کلاسی‌ها در سوریه، پشت تلفن بود. او به دروازی گفت: «رافی شهید شده» و توضیح داد که چطور رافی و چند افغان دیگر در حملات هوایی نیروهای تحت حمایت ایالات متحده در یکی از شهرهای نفتی عراق کشته شده است. افغانستان مدت‌هاست به عنوان یکی از مقصدهای جهادیون تندروی عرب شناخته می‌شود. اما برای رافی، این کشور تنها به عنوان یک سکوی پرتاب به سوی میدان‌های نبرد سوریه و عراق عمل کرد. گفته می‌شود او و هم‌رزمانش نخستین افغان‌هایی هستند که در این کشورها، درحال مبارزه برای نیروهای داعش جان خود را از دست داده‌اند. به این ترتیب، افغانستان نیز به جمع دیگر کشورهای مسلمان و کشورهای غربی می‌پیوندد که با مشکل رو به گسترش پیوستن جوانان خود به داعش دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
لس‌آنجلس تایمز
بی‌کاری و از دست دادن خانه در یونان - مایکل سامولیس ریش تراشیده تمیز دارد، لباس‌های معقولانه می‌پوشد و بوی ادکلن می‌دهد.
او زمانی در انستیتوی تکنیکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک درس می‌خواند و در کشور بومی خود یعنی یونان، یک تجارت ماشین‌رانی را اداره می‌کرد. اما حالا که آقای سامولیس 58 ساله در تجمع نیازمندان در آتن سخن می‌گوید، از گرفتار شدن به بی‌خانگی صحبت می‌کند که بعد از فرا رسیدن بحران اقتصادی این کشور در پنج سال قبل، تبدیل به مساله‌یی عادی و روزانه در یونان شده است. شغل‌های باثبات محو می‌شوند. پس‌اندازهای اندک به سرعت ناپدید می‌شوند. مسوولان برنامه‌های رفاهی سرهای خود را به نشانه نارضایتی تکان می‌دهند و در نهایت، مردم مجبور به رویارویی با حقیقت خردکننده زندگی‌های خود می‌شوند.
