محمدعلی باهری بنیانگذار صنایع لبنی چوپان
من متولد ایوانکی در 7کیلومتری جاده تهران- مشهد هستم. پدرم آموزش پرورشی بود که بعد‌ها رییس آموزش و پرورش گرمسار و ایوانکی شد. در خانواده‌های فرهنگی گرایش فرزندان به سمت تحصیلات بسیار بالاست و کسب علم بسیار ارزشمند است از این رو بنده هم به درس و مدرسه علاقه‌یی زیاد داشتم و سعی می‌کردم تا به بهترین شکل ممکن درسم را بخوانم. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی با خانواده به تهران آمدیم و دوره دبیرستان را سال 1350 در دبیرستان خوارزمی به اتمام رساندم. سپس برای ادامه تحصیل به امریکا رفتم و توانستم در رشته MBA فارغ‌التحصیل شوم. سال 1357 همزمان با وقوع انقلاب به ایران بازگشتم و با توجه به ارزشمند بودن تولید در آن مقطع وارد کار دامپروری شدم. خوشبختانه با مطالعاتی که انجام دادم بازار صنعت لبنیات را بکر و تشنه سرمایه‌گذاری دیدم و چوپان را تاسیس کردم.
در ابتدای مراجعت از امریکا به کشور عزیزمان همیشه علاقه‌مند به کارهای زیربنایی و تولیدی و کارآفرینی بودم و همین اصل باعث شد که تولید لبنیات را پیگیر شوم تا بتوانم محصولاتی با استانداردهای کشورهای پیشرفته تولید کنم در آن زمان لبنیات به صورت بسیار ابتدایی عرضه می‌شد و در کیسه‌های پلاستیکی که اغلب سوراخ بود در دسترس مردم قرا می‌گرفت که بهداشتی هم نبود. این موضوع خیلی مرا آزار می‌داد و نمی‌توانستم شاهد عرضه چنین محصولاتی در کشور باشم. از این رو تصمیم گرفتم تا به‌طور جدی وارد این صنعت شوم و آن را توسعه دهم.
در سال 1374 فکر تولید لبنیات پاستوریزه و سالم در ذهنم ظهور کرد و چون دامپرور بودم و با بازار و نیاز کشور به محصولات بهداشتی لبنی آشنایی داشتم تصمیم گرفتم که با قدرت وارد این صنعت شوم و بتوانم صنعتی را بنیانگذاری کنم که بخشی از نیاز کشور را در این رابطه برطرف کنم. در سال 1375 با سرمایه‌یی که داشتم زمین و ماشین‌آلات لازم را خریداری کردم و بدون انتقال ارز بانکی با همکاری بانک کشاورزی و حمایت رییس‌جمهور و دولت وقت کلنگ ایجاد بنای چوپان به زمین زده شد تا بتوانیم در بازار محصولات لبنی نقش‌آفرینی داشته باشیم و به عنوان یک بازیگر جدید خود را در این بازار به عرصه رقابت معرفی کنیم. از این رو در سال 1376 با تفکر تولید لبنیات سالم و حفظ کیفیت به هر قیمت کار خود را آغاز کردیم و توانستیم به یکی از برندهای معتبر در صنایع لبنی کشور تبدیل شویم. ما هدفمند این کار را آغاز کردیم و از روز اول هم بنا را بر تولید باکیفیت و سالم گذاشتیم که خوشبختانه این روند امروز هم ادامه دارد.
حال ممکن است این سوال به وجود آید که با توجه به موانع تولید در کشور با چه انگیزه‌یی حاضر به سرمایه‌گذاری در این صنعت شدم؟ اگر قرار باشد یک کارآفرین فقط به مشکلات فکر کند که دیگر نمی‌توان آن را کارآفرین خواند. ما در شرایطی کار خود را شروع کردیم که اقتصاد به‌شدت دولتی بود و نمی‌توانستیم به عنوان یک تولید‌کننده بخش خصوصی در قیمت‌گذاری کالاها نقش داشته باشم. وضعیت به گونه‌یی بود و هست که برخی نهادهای دولتی اقدام به قیمت‌گذاری کالاها می‌کنند در حالی که معتقدیم این کار بهتر است به بازار سپرده شود و با توجه به اینکه بازار تولید مواد لبنی انحصاری نبود و بازیگران زیادی در آن نقش دارند، زمینه برای رقابت کامل به وجود آمده است اما تفکر دولتی برخی مدیران اجازه نمی‌دهد که اقتصاد رقابتی که شاکله اقتصاد مقاومتی را تشکیل داده در کشور اجرایی شود. مابسیار خوشحالیم که توانستیم کلیه موارد در زمینه کیفیت را از ابتدا تا به حال با کلیه فشارهای مختلف و قیمت‌گذاری اجرایی کنیم و هرگز از هدف خود که کیفیت بوده قدمی عقب‌نشینی نکرده‌ایم.
ای کاش زمینه‌های رقابت در ایران اجرایی می‌شد و سیاست‌گذاران اجازه می‌دادند که تولید در سایه رقابت شکل گیرد نه انحصار و وضع تعرفه‌های بالا. بنده به عنوان یک تولید‌کننده از دولت می‌خواهم که تولید رقابتی را در ایران نهادینه کند و اجازه ندهد که نهادهای سرکوبگر قیمت در بازار تولید کشور عرض اندام کنند. شما امروز به استارت‌آ‌پ‌ها توجه کنید. ببینید که چگونه فعالیت آنها بازار را تا چه اندازه شفاف و رقابتی کرده و محصولات با چه کیفیت بالایی به دست مردم می‌رسد. حرکت به سمت اقتصاد آزاد برای کشور ما ضروری بوده و خوشبختانه با سیاست‌گذاری‌هایی که دولت اعمال کرده توانسته‌ایم به سمتی حرکت کنیم که زمینه رقابتی کردن ایجاد شود و کلیت اقتصاد ما به آن سمت حرکت کند.
اما سوال اینجاست که سطح تکنولوژی صنایع لبنی ایران نسبت به سایر نقاط دنیا دارای چه تفاوت‌هایی است؟ اگر این سوال را در دهه 70 از من می‌پرسیدید می‌توانستم اعلام کنم که پیشرفتی در این زمینه نداریم و اصلا قابل مقایسه با کشورهای دیگر پیشرفته نیستیم. همان‌گونه که عرض کردم کیفیت و بهداشت این محصولات در دهه 60 و 70 اصلا مناسب نبود و مردم با مشکلات ناشی از بهداشتی نبودن این صنایع روبه‌رو بودند. اصلا در آن زمان چیزی به عنوان تاریخ تولید و انقضا وجود نداشت و معلوم نبود چه محصولی تازه است چه محصولی فاسد. اما با توجه به سرمایه‌گذاری‌هایی که در اوایل دهه 80 صو رت گرفت به سرعت تکنولوژی این صنعت در ایران با پیشرفت بسیار خوبی مواجه شد. سرمایه‌گذاران زیادی به این عرصه وارد شدند و در نهایت برندهای بزرگی به وجود آمدند که امروز شاهد فعالیت‌های آنان در کشور هستیم. با توجه به سرمایه‌گذاری‌هایی که صورت گرفته خوشبختانه به جایی رسیده‌ایم که محصولات تولیدمان به لحاظ کیفی کمتر از کشورهای اروپایی نیست. البته در این میان اخلاق تولید بهتر است، رعایت شود و تولیدکنندگان در انتخاب مواد اولیه خود دقت لازم را داشته باشند. رعایت اصول تولید و
وجدان تولیدی مساله مهمی است که باید رعایت شود و دستگاه‌های ناظر در این باره نظارت بیشتری را داشته باشند. استفاده از افزودنی‌های غیرمجاز و مضر سبب‌ساز تهدید جامعه شده و می‌تواند سلامت شهروندان را به خطر بیندازد. طبیعتا با توجه به حرکت اقتصاد ایران به سمت اقتصاد رقابتی این دسته از تولیدکنندگان که منافع خود را بر سلامت جامعه ترجیح می‌دهند به زودی از گردونه رقابت خارج شده و جای خود را به تولیدکنندگان اصیل خواهند داد. تولیدکنندگانی در این بازار موفق خواهند بود که علاوه بر تولیدات سالم به نوآوری نیز روی آورند و بتوانند سبد متنوع‌تری از محصولات را راهی بازار کنند. این کار را ما امروز در صنعت لبنیات خودمان انجام می‌دهیم و با توجه به سرمایه‌گذاری‌هایی که انجام داده‌ایم به سمتی رفته‌ایم که محصولات با کیفیت با استفاده از مواد اولیه استاندارد را به تولید برسانیم.
