عقربه زمان با هر تیکتاکی که به پیش میرود از سطح اراضی محدود کشاورزی (هر ساعت نیم هکتار)، از عمق آبهای زیرزمینی (سالانه حداقل یکمتر) و از منابع سوختهای فسیلی (ساعتی 130هزار بشکه نفت و 2میلیون مترمکعب گاز) کاسته و بر جمعیت کشور (هر ساعت حدود 140-130 نفر) افزوده میشود. اکنون که دگرگونیهای فرسایشی در بخش غذا و حیات کشورمان به صورت ساعتشمار دستخوش کاهش و فرسایش است، باید پاسخ داده شود که مجلس شورای اسلامی به عنوان دیدبانی قانونگذار، در خلال حداقل سه دهه اخیر، چه نقشی را ایفا کرده است؟ متاسفانه از پاسخها شاید که نور امیدی برنتابد!کمیسیون کشاورزی در بسیاری از دورهها، عمدتا نه براساس تخصص و علاقه، بلکه به واسطه پرشدن سایر کمیسیونها شکل گرفته است. در حال حاضر از 23نفر عضو کمیسیون کشاورزی مجلس نهم، تنها 7نفر دانشآموخته کشاورزی هستند. نگاهی به سابقه فعالیت دیگر اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس نهم نشان میدهد که این نمایندگان قبلا در مشاغلی مانند دبیری و معاونت مدرسه، کارمند دانشگاه آزاد و... مشغول به کار بودهاند. این درحالی است که رشته تحصیلی سایر اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس نهم، طیف گستردهیی از علوم مانند تاریخ، ادبیات عرب، پزشکی، علوم، اجتماعی و دروس حوزوی را دربرمیگیرد. اعتراض جنجالی چندی پیش یکی از نمایندگان تهران به وزارت جهاد کشاورزی در خصوص امحای 1700 تن سیب زمینی، نشان از ناهمزمانی فضای حاکم بر مجلسها با فوریتهای کلاننگر در این بخش را میدهد. در پنچ دهه گذشته تنها یکمیلیون هکتار از اراضی مرغوب کشاورزی (رییس سازمان امور اراضی) که معادل سالانه تولید 40میلیون تن سیبزمینی و حدود 9میلیون هکتار از سطح جنگلهای کشور است، در سایه سکوت نسبی مجالس ادوار گذشته (بهخصوص در سه دوره قبل) از بین رفته است. شگفتا نمایندگانی که چگونگی راه رفتن وزیر را در مذاکرات هستهیی در زیر ذرهبین جناحی خود پایش میکنند، چرا نشانههای لحظه به لحظه از نابودی منابع حیاتی بر نگاهشان اندکی سایه نمیافکند؟اکنون صدای گامهای بحران در عرصههای تولیدی و حیات کشورمان از درون نجواهای کارشناسی راه به نگاههای جامعه آورده است. باید برای کاستن از این نگرانیها چشم به مجلسی در آینده دوخت که برخوردار از صاحبنظران و پایبند به رای و رضایت آیندگان برای بخش کشاورزی و محیطزیست باشد.