صحبت کردن از توسعه مالزی بدون نام بردن از «ماهاتیر محمد» کاری عبث است. اگرچه مسیر توسعه مالزی، پیشتر از حضور ماهاتیر محمد شکل گرفته بود اما عملکرد 22ساله وی آن قدر درخشان است که نمیتوان از آن به سادگی عبور کرد. ماهاتیر محمد شخصیتی آرام بود که به خوبی توانست نژادهای مختلف مالزی اعم از مالاییها، هندیها و چینیها را بر سر یک سفره جمع کند و با تکیه بر فضای آرام سیاسی رشد اقتصادی قابل قبولی را فراهم کند. ماهاتیر محمد میگوید: «میتوانیم در مالزی فقط به فکر شکست همسایه ابرقدرتی مثل چین باشیم و همواره درحال جنگ باشیم، اما ما به خود میگوییم: بهتر است از کیکی که درحال ترقی و رشد است، لقمهیی اندازه خودبرداریم.» در آن زمانی که مالزی از وجود زمین مرغوب، سرمایه فراوان و توان تکنولوژیکی بیبهره بود، ماهاتیر سیاستهای خود و سرمایهگذاری خارجی را به سمت صنایعی برد که اشتغالزا و مولد سرمایهگذاری باشد. صنایع کوچک و مشاغل خانگی یکی از حوزههایی بود که ماهاتیر روی آنها حساب ویژهیی برای توسعه صادرات باز کرده بود.
مالزی در سال 2010 توانست از 25میلیون گردشگر خارجی در کشورش پذیرایی کند. کشوری که خود تنها 30 میلیون نفر جمعیت دارد. این آمار نشان میدهد که مالزی به خوبی توانسته است از صنعت توریسم درآمدزایی کند. درجه تحسین از این کشور زمانی بیشتر میشود که بدانیم در این سال حدود 140میلیون سفر گردشگری داخلی نیز صورت پذیرفته است. آمارهای رسمی مالزی نشان میدهد که از محل سفرهای داخلی تنها 11میلیارد دلار درآمد کسب شده است ماهاتیر محمد در این زمینه نیز نقشی کلیدی داشت. او توانست از وجود مذاهب مختلف در این کشور حداکثر استفاده را ببرد و با شعار «واقعا آسیایی» ظرف مدت کوتاهی تعداد گردشگران خارجی را چند برابر کند.