به نظر می‌رسد که دکتر روحانی به توفیقات مورد نظرشان در سفر به نیویورک رسیده است. امروزه یکی از ابزارهای مهم در روابط بین‌الملل استفاده از تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد در بیان نقطه نظرات یک کشور از منظر افکار عمومی جهانی است. رییس‌جمهور توانست از ایران چهره دولتی را ترسیم کند که حامی صلح و مردم‌سالاری بوده و مخالف ترورسیم و افراط‌گرایی است. اگر بخواهیم موفقیت‌های این سفر را به طور خلاصه بیان کنیم باید به سه محور اصلی اشاره شود. نخستین و مهم‌ترین این محورها سیاست خارجی دولت یازدهم بوده که دستیابی به توافق هسته‌یی در همین راستا به دست آمد. حال تلاش دولت آن است که طرف غربی به تمام تعهدات خود در رفع تحریم‌ها عمل کند. آقای روحانی از تریبون مجمع عمومی، افکار عمومی جهان را به عنوان یکی از ضمانت‌های اساسی حقوق بین‌الملل به مدد فرا خواند. وی در سخنرانی خود سه بار بر لزوم تبعیت از حقوق بین‌الملل تاکید کرد که این امر بسیار مناسب و بجا بود. این مهم نشان داد که ایران، دولتی متعهد به رعایت مقررات حقوق بین‌الملل بوده و دیگران را نیز به رعایت این مقررات فرا می‌خواند.
در محور دوم، ایران موفق شد به خوبی رابطه مستقیمی بین بحران اخیر پناهجویان و سیل مهاجرت از کشورهای سوریه و عراق با مداخلات خارجی کشورهای منطقه و فرامنطقه‌یی برقرار کند. این امر نشان می‌دهد که موضع ایران دال بر محکومیت هر گونه مداخله نظامی خارجی در منطقه است. مداخله نظامی خارجی و دادن اسلحه و کمک‌های سیاسی و اقتصادی به گروه‌های تروریستی، بحرانی در سوریه و عراق آفریده که مهار آن از دست خالقان بحران خارج شده است. در محور سوم، دکتر روحانی پس از موفقیت در تصویب توافق هسته‌یی با زیرکی از این موفقیت به رویدادهای اخیر منطقه پلی زد و خواهان حصول توافقی میان کشورهای منطقه در راستای توافق جامع مشترک منطقه‌یی در مبارزه با افراط‌گرایی و تروریسم شد. در پایان اعتقاد دارم که رییس‌جمهور در سخنرانی خود با تاکید بر اینکه جنگ و تحریم را فراموش نمی‌کنیم اما به صلح و توسعه علاقه‌مند هستیم، نشان داد که ایران به دنبال باز کردن دریچه‌های دوستی و صلح با کشورهای منطقه و فرامنطقه‌یی است و از این لحاظ سفر ایشان موفقیت‌آمیز بود.
