بحث ورود مجلس به بررسی جزئیات برجام، موضوعی است که این روزها ابهامات بسیاری را برای مردم و رسانه‌ها به‌وجود آورده که باید به آن از منظری حقوقی و قانونی پرداخته شود. اینکه آیا ضرورت دارد که سند برجام در قالب یک لایحه از جانب دولت به مجلس ارائه شود یا اینکه مجلس خود باید راسا وارد فرآیند بررسی این سند تاریخی و تاثیرگذار شود؟ ازجمله پرسش‌هایی است که در سطح افکار عمومی به چشم می‌خورد. اصل صحبت‌های آقای عراقچی که اعلام کرده‌اند بررسی جزییات این طرح در مجلس برخلاف مصالح ملی است و نیاز به تصویب مجلس ندارد، به‌نظرم حرف درستی است چرا که تصویب این طرح در مجلس بار حقوقی و مسوولیت‌های قانونی خاصی را برای دولت به‌دنبال دارد که ممکن است ابتکار عمل دولت برای اجرای برجام را با محدودیت مواجه کند. اما ازسوی دیگر مجلس هم حق دارد که در این بزنگاه سرنوشت‌ساز تاریخ کشورمان به‌دنبال ایفای نقش خود در عملیاتی ساختن برجام باشد. معتقدم کمیسیونی که قرار است در مجلس تشکیل شود، می‌تواند بخش قابل‌توجهی از ابهامات این معادله را پاسخ دهد. این یک تصمیم تاریخی است که مجلس را بر آن می‌دارد که نسبت به آن بی‌تفاوت نباشد؛ بنابراین دولت باید به‌دنبال راهکاری باشد تا با جمع‌آوری دیدگاه‌های کلی نمایندگان، آنها را نیز در فرآیند اجرای سند مشارکت دهد. نمایندگان مجلس هم باید توجه داشته باشند که تنها راه تاثیرگذاری در این برهه تاریخی «مخالفت» نیست و اهالی بهارستان می‌توانند از طرق دیگر به اجرایی شدن برجام کمک کنند. نباید فراموش کرد که شورای عالی امنیت ملی به‌عنوان عالی‌ترین نهاد تصمیم‌ساز تمام ابعاد و زوایای مذاکرات هسته‌یی تا رسیدن به سند نهایی برجام را زیرنظر داشته و بند بند برجام را براساس منافع ملی کشور مورد ارزیابی قرار داده است. معتقدم در این شرایط حساس که موضوعات متفاوتی درباره «سرنوشت برجام» مطرح می‌شوند، بزرگان کشور در دولت، مجلس، قوه قضاییه و... باید به یک راهکار مشترک برای مواجهه با این سند حقوقی برسند تا احتمالا منافع ملی کشور بر اثر اظهارنظرهای سیاسی و جناحی خدشه‌دار نشود، ضمن اینکه باید راهکار واحدی پیدا شود تا ضمن استفاده از دیدگاه نمایندگان، براساس منافع ایرانیان گام برداشته شود. البته باید اعتراف کرد که رسیدن به این راهکار مشترک که پاسخگوی مطالبات تمام گروه‌ها نیز باشد، کار آسانی نیست.
مجلس به برجام ورود نکند
ارسال نظر
