افـــزایش جـمـعـیت کلان‌شهرهای کشور مترتب بر مهاجرت در سال‌های گذشته همواره به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلاتی مطرح بوده است که ما در شهر تهران با آن مواجه بوده‌ایم و هزینه‌های زیادی را به شهر تحمیل کرده است. بارها نهادها و سازمان‌های مختلف راهکارهای مختلفی درباره آن مطرح کرده‌اند اما نتیجه مثبتی در بر نداشته است. یکی از مهم‌ترین اقداماتی که می‌توان در این زمینه انجام داد تا مانع مهاجرت مردم به کلان‌شهرهایی چون تهران شد، این است که شکل و اندازه دریافت مالیات‌ها تغییر داده شود. به این معنی که اگر کارآفرین و بازرگانی به جای تهران در شهر دیگری دفتر داشته باشد، مالیات آن چند درصد کاهش یابد یا مثلا برای بعضی از شهرها اصلا مالیاتی در نظر گرفته نشود و حتی می‌توان امتیازاتی نیز به آنها داد. صنعتگری که در شهر تهران فعالیت دارد احتمالا با هزار و یک مشکل دست به گریبان است و محدودیت‌های زیادی نیز در این شهر دارد در حالی که اگر برای این افراد تسهیلاتی در شهرک‌های صنعتی که طی برنامه‌های دوم و سوم توسعه پیدا کرد، در نظر گرفته شود و به آنها امتیازات و امکانات داده شود آنها نیز در دراز مدت کلان‌شهرها را ترک خواهند کرد. بنابراین به دنبال مهاجرت‌های معکوس تولیدات بازرگانی و صنعتی، بازار اشتغال نیز از شهر تهران خارج می‌شود. در ادامه نه تنها مردم کلان‌شهرها به سمت این مراکز صنعتی خواهند رفت بلکه روند مهاجر‌پذیری غیرمنطقی که طی سالیان گذشته در این شهرها ایجاد شده است نیز خود به خود کند خواهد شد. البته هیچ‌کس منکر مهاجرت‌های جزیی و طبیعی که در سطح شهرها اتفاق می‌افتد، نیست اما منظور از سیاست‌های منع‌کننده مهاجرت جلوگیری از آن رشد غیرطبیعی و هیجانی مهاجرت به سمت کلان‌شهرها و به خصوص شهر تهران است که اغلب انگیزه‌های اقتصادی در شکل‌گیری آن نقش داشته است.
