در هفته‌های اخیر با افزایش میزان آلودگی هوای کلان‌شهرها که متاثر از عوامل گوناگونی است، انتقاداتی در خصوص عملکرد سازمان محیط‌زیست در کنترل میزان آلودگی هوای کلان‌شهرها مطرح شده که اثربخشی اقدامات صورت گرفته از سوی سازمان محیط‌زیست را با تردیدهایی مواجه کرده است. این در حالی است که اثربخش بودن یک حرکت و اقدام را باید بر اساس شاخص‌های مشخص و ملموس سنجید و ارزیابی کرد.
اثربخشی اقدامات صورت گرفته از سوی سازمان محیط‌زیست در بحث کنترل آلودگی هوا به دو شکل می‌تواند خود را بروز دهد. این اثربخشی را یا باید در کیفیت هوا جست‌وجو کرد یا تاثیر آن را بر حسب بروز امراض و بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا ارزیابی کرد. به عنوان یک نمونه مشخص در خصوص اثربخش بودن اقدامات صورت گرفته از سوی سازمان محیط‌زیست در کنترل آلودگی هوا و بهبود آن باید به تجربه موفق شهر اصفهان اشاره کرد. در 6ماهه اول سال 92، این شهر تنها از 43 روز هوای پاک برخوردار بود.
در ادامه و برای بهبود کیفیت هوا، در گام اول تصمیم گرفته شد تا مازوت نیروگاه‌های شهر اصفهان قطع شود. در نتیجه این اقدام تعداد روزهای پاک این شهر از 43 روز در سال 92 به 108روز در بازه زمانی مشابه در سال 93 افزایش پیدا کرد که به معنای افزایش 150 درصدی روزهای پاک در این شهر است. راهکار دوم برای کاهش آلودگی هوا در این شهر توزیع بنزین یورو 4 بود که متعاقبا تعداد روزهای پاک این شهر را از 104روز به 158 افزایش داد.
از دیگر سو اگر میزان بروز بیماری و مراجعه به بیمارستان در اثر آلودگی هوا را به عنوان معیار اثربخشی اقدامات صورت گرفته در نظر بگیریم، کاهش میزان گوگرد از 8 هزار dpm به 50 dpm نمی‌تواند روی وضعیت سلامت شهروندان بی‌تاثیر نباشد. طبق گزارش بانک جهانی، اگر ما میزان گوگرد را کاهش نمی‌دادیم، باید اکنون 10هزار میلیارد تومان هزینه بیمارستانی می‌داشتیم که آمارهای موجود خلاف این قضیه را نشان می‌دهد.
