در خبرها به نقل از مدیران اکتشاف شرکت ملی نفت ایران آمده بود که کشف یک میدان جدید گازی در گستره‌یی از غرب استان بوشهر تا بندرعباس که احتمالا بزرگ‌تر از میدان گازی پارس‌جنوبی است تایید شده است. گرچه بعدتر اصل این خبر با ابهام مواجه شد اما به فرض صحت این خبر با اینکه در وهله اول بسیار خوشحال‌کننده و مسرت‌آمیز به‌نظر می‌رسد اما اگر نگاهی عمیق‌تر و دقیق‌تر به آن بیندازیم حاصلی جز شوربختی و نگرانی در پی ندارد، این ذخایر مورد اشاره در درون مرزهای کشور هستند و همان‌طور که همه می‌دانند ما دست‌کم دارای 9میدان نفت و گاز مشترک در خشکی و حدود 11میدان مشترک شناخته شده در دریا با همسایگان هستیم که تقریبا یا بهتر است بگویم تحقیقا در همگی این میادین عملیات استخراج نفت و گاز از طرف شرکای ما و این همسایگان با همکاری شرکت‌های بزرگ بین‌المللی و با تجهیزات و شیوه‌های نوین در حال انجام است و در بخش غیرایرانی اغلب این میادین توسعه و بهره‌برداری از آنها با شدت در دست انجام است و ما با فاصله بسیار از آنها عقب هستیم.
چه خوب است که از یاد نبریم برای هر وجب از خاک و حفظ مرزهای این سرزمین در طول تاریخ ازجمله در جنگ هشت ساله تحمیلی، خون عزیزترین فرزندان این آب و خاک بر زمین ریخته شده است. اگر با این جانفشانی‌ها سطح خاک و دریای ما حفظ شده و دست‌نخورده باقی‌مانده، امروز چندین سال است که ذخایر زیرزمینی کشور که ثروت قطعی این ملت است از شمال تا جنوب در خشکی و دریا به‌راحتی و به‌وسیله بیگانگان به تاراج می‌رود.
شاید ذکر مثالی از سال‌های دوران کودکی‌ام بتواند دلیل نگرانی‌هایم را بهتر وصف کند، من به‌دلیل زندگی در یکی از شهرستان‌های استان فارس از دوران کودکی به یاد دارم که بزرگ‌تر‌ها در مورد کشف میدان نفتی در محدوده شهر سروستان که در مسیر گذر ما به شیراز بود صحبت می‌کردند و می‌گفتند که پس از تکمیل عملیات اکتشاف، چاه‌های آن بسته شده تا برای استفاده آیندگان باقی بماند. اما در چند سال پیش و در دولت قبل به یکباره اقدام به سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از این میدان کردند درحالی‌که این سرمایه‌گذاری می‌توانست و باید در یکی از میادین مشترک صرف می‌شد تا از تاراج ثروت ملی به‌دست همسایگان جلو‌گیری به‌عمل‌آید. این است که از خبر کشف میدان گازی مشابه یا بزرگ‌تر از پارس‌جنوبی، انسان به‌جای درک حس خوشحالی، ناراحت و نگران می‌شود که نکند در آینده نزدیک به‌جای سرمایه‌گذاری در میدان مشترک پارس‌جنوبی که شاید به‌وسیله آن بتوان بخشی از عقب‌ماندگی‌مان نسبت به همسایگان کوچک جنوبی را جبران کنیم، اگر فردا بودجه و پولی هم برای وزارت نفت فراهم شد ناگهان آن روز با خبر شویم که در این میدان جدید سرمایه‌گذاری شده است و اینگونه از میادین مشترک مشابه
پارس‌جنوبی مانند دریای کاسپین به‌راحتی غفلت کنیم.
البته ما از اطلاعات و مستندات مدیران وقت شرکت ملی نفت برای سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از میدان سروستان با خبر نیستیم پس دلایلشان را نیز نمی‌دانیم اما بعضی مسایل خیلی واضح و روشن است و نیازی به تحلیل‌های پیچیده ندارد. هنوز نمی‌دانم باید از کشف میدان‌های جدید نفت و گاز در درون کشور خوشحال باشم یا ناراحت، شما بگویید.
