اتباع خارج افغان از منظر برخی کارشناسان، به‌مثابه فرصت و ظرفیت‌هایی هستند که می‌توانند در حوزه فعالیت‌های اقتصادی همچون دیگر افراد کشور حضور داشته باشند. طی سال‌های اخیر برخی اتباع خارجی از جمله غیر افغان‌ها در رشته‌ها و حرفه‌های تخصصی و اقتصادی مشغول به کار شدند اما عمدتا افغان‌هایی که چه قانونی و غیرقانونی وارد کشور شدند در مشاغل غیررسمی و مشاغل سخت و زیان‌آور فعالیت می‌کنند. با این حال معتقدم که حضور این افراد در کشور از هر دین و مذهبی، لزوما همانند سایر کشورهای دیگر باید با رعایت قانون انجام شود. بحثی که در این زمینه مطرح است، اینکه این افراد اگر مجوز لازم را برای اقامت در کشور را نداشته باشند، طبق قوانین جهانی به‌دلیل نبود ضمانتی محکم برای سپرده‌ها، نمی‌توانند در سرمایه‌گذاری‌ها شرکت کنند و حتی سپرده بانکی داشته باشند.
سیاست‌های دولت ایران نیز برهمین اساس قرار دارد. اما وجود این افراد به عنوان سرمایه انسانی و نیروی کار در کشور می‌تواند چند نکته مهم را به‌دنبال داشته باشد؛ یک نکته اینکه به‌ویژه افاغنه شرایط زندگی سختی را پشت سر گذاشته‌اند، نسبت به ایرانیان قابلیت و توانایی پس‌انداز بهتری دارند.
بنابراین درکل وجود افراد غیرایرانی افغان می‌تواند برای کشور از بعد کلان از اهمیت خاصی برخوردار باشد؛ آنها دستمزد پایین‌تری دریافت می‌کنند و به این ترتیب هزینه تولید هم کاهش پیدا می‌کند. اما نکته حائز اهمیت آنکه چون در بحث سرمایه‌گذاری باید تعهدات خاصی صورت گیرد، افراد غیر ایرانی افغان نمی‌توانند ضمانتی برای این زمینه داشته باشند. اما بحث سپرده‌های بانکی می‌تواند برای کشور پرسود باشد و لازم است دولت سیاست‌های خود را در این زمینه تغییر دهد. اما همه‌چیز صرفا به دولت بازنمی گردد، در جامعه نیز باید افراد نگاهشان را به آنها و غیرایرانی‌ها تغییر دهند.
